Aleksandr Buravskiy (Александр Буравский), Leningrad (Ленинград, 2009)

 

  Ο χωροχρόνος είναι το πολιορκημένο Λένινγκραντ. Όμως οι πολεμικές σκηνές είναι ελάχιστες, τις περισσότερες τις βλέπουμε στην αρχή. Η ταινία παρουσιάζει κυρίως το δράμα των κατοίκων που υπέφεραν από την πείνα. Ο ανεφοδιασμός δύσκολος, οι μερίδες που δίνονταν με κουπόνια συνεχώς μειώνονταν, η ζωοφαγία (εξαντλημένα άλογα) και η ανθρωποφαγία άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Ευτυχώς κάποια στιγμή η λίμνη πάγωσε οπότε μπορούσαν να τη διασχίσουν φορτηγά εφοδιάζοντας έτσι την πόλη με τρόφιμα. Όμως στο μεταξύ πάνω από ένα εκατομμύριο κάτοικοι είχαν πεθάνει.

  Το φόντο αυτό μας δίνεται μέσα από την ιστορία μιας αγγλίδας δημοσιογράφου που παγιδεύτηκε στο Λένινγκραντ. Μια στρατιωτικίνα θα της προσφέρει καταφύγιο. Και αρχίζει μια περιπέτεια, αρχικά γιατί καταγράφηκε ως νεκρή και στη συνέχεια γιατί οι αρχές έμαθαν ότι είναι κόρη ενός λευκοφρουρού στρατηγού, βγάζοντας αμέσως το συμπέρασμα ότι είναι κατάσκοπος.

  Είδαμε και το δίλλημα μιας μάνας, ποιο από τα δυο παιδιά της να σώσει, δίλημμα πάνω στο οποίο στηρίζεται η ταινία του Φενγκ Σιαογκάνγκ «Aftershock».

  Και η δημοσιογράφος είχε δίλημμα, να φύγει ή να μείνει για να φροντίσει τον μικρό, μεγαλοφυία στο σκάκι, αυτόν που είχε αποφασίσει να «θυσιάσει» η μητέρα του για χάρη της αδελφής του.

  Ακούσαμε για κάποια δευτερόλεπτα μια συμφωνία του Μπετόβεν, όμως εγώ περίμενα να ακούσω την 7^η συμφωνία του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, την επονομαζόμενη «Του Λένινγκραντ», που η δεύτερη εκτέλεσή της έγινε στο πολιορκημένο Λένινγκραντ στις 9 Αυγούστου 1942 και μεταδόθηκε παγκόσμια ραδιοφωνικά, με «υπόκρουση» βόμβες που έσκαγαν.  

  Αξίζει να το σημειώσω αυτό: Ψάχνοντας το αγγλικό λήμμα της βικιπαίδειας διαβάζω ότι, όταν ρωτήθηκε αν πιστεύει στο Θεό, απάντησε: Όχι, και λυπάμαι πολύ γι’ αυτό.

  Ας γράψω και αυτό εδώ:

 Όσοι με διαβάζουν ξέρουν ότι κάποιες φορές αυτοβιογραφούμαι.

  Τέλη δεκαετίας του ’70. Σαν μέλος ενός αριστερού γκρουπούσκουλου έκανα μια εκδήλωση στο «Κέντρο Ζωής και Πολιτισμού» που είχαμε στη Δάφνη, μαζικός φορέας, υποτίθεται αχρωμάτιστος πολιτικά. Στην εκδήλωση αυτή χρησιμοποίησα την 7^η συμφωνία του Σοστακόβιτς. Τιμωρήθηκα με επίπληξη γιατί, λέει, χρωμάτισα πολιτικά το κέντρο.

Ήταν μια εποχή που φοβόμασταν και τη σκιά μας. Αδρανειακό φαινόμενο, πριν λίγο είχε πέσει η δικτατορία.