Η ταινία βασίζεται
σε πραγματικό γεγονός.
Το 1925, σε μια
απομακρυσμένη πόλη της Αλάσκας, χειμώνας καιρός, χιόνια και πάγος παντού,
ξεσπάει μια επιδημία διφθερίτιδας. Πολλά παιδιά που βρίσκονται στο νοσοκομείο
είναι καταδικασμένα αν δεν φτάσει έγκαιρα ο ορός. Πώς να φτάσει όμως; Με τέτοιο
παλιόκαιρο δεν μπορεί να πετάξει αεροπλάνο. Η μόνη λύση είναι να μεταφερθεί με
έλκηθρο.
Ο Γουίλεμ Νταφόε θα
αναλάβει. Οδηγός στα σκυλιά που τραβούν το έλκηθρο είναι ο Τόγκο. Είναι ήδη
δώδεκα χρόνων, γέρος, όμως ιδιαίτερα ικανός.
Θα ακολουθήσει μια
σκυταλοδρομία 20 ελκήθρων, μέχρι να καταφέρουν να παραδοθεί ο ορός. 19 έλκηθρα
διάνυσαν περίπου 31 χιλιόμετρα κατά μέσο όρο, ενώ το έλκηθρο του Τόγκο 264
μίλια. Όμως δεν ήταν αυτό που παρέδωσε τον ορό, ήταν κάποιο άλλο. Ο Τόγκο ήταν
τραυματισμένος και εξαντλημένος, έπρεπε να μείνουν σε κάποιο σταθμό να
αναρρώσει. Στο κεντρικό πάρκο της Νέας Υόρκης έστησαν άγαλμα στο σκυλί-οδηγό
του έλκηθρου που έφτασε στην πόλη, όμως οι κάτοικοι ήξεραν πολύ καλά σε ποιο σκυλί
οφείλεται που έφτασε ο ορός, και γέμισαν τον Τόγκο με δώρα.
Συνηθίζεται πολύ
στις ταινίες να κινείται η πλοκή σε δυο χρονικά επίπεδα, το ένα στο παρόν και
το άλλο στο παρελθόν, με τα επεισόδια κάθε επιπέδου να εναλλάσσονται. Είναι η
περίπτωση και της ταινίας του Kayvan Mashayekh,
«Ο φύλακας: ο μύθος του Ομάρ Χαγιάμ»,
η τελευταία μας ανάρτηση. Στην ταινία του Core βλέπουμε σκηνές από τον αγώνα να
φέρουν τον ορό και σκηνές από τα «παιδιά χρόνια» το Togo, που είχε κάνει τον Νταφόε να
αγανακτήσει με τον απειθάρχητο χαρακτήρα του. Όμως τελικά εκτίμησε τις
ικανότητές του και τον έβαλε οδηγό στο έλκηθρο. Μάλιστα κέρδισαν και σε ένα
διαγωνισμό ελκηθροδρομίας.
Τελικά η ψηφιακή
τεχνολογία κάνει θαύματα, οι σκηνές που είδαμε ήταν πολύ εντυπωσιακές,
ιδιαίτερα εκεί που προσπαθούσαν να διασχίσουν την παγωμένη λίμνη και ο πάγος
έσπαζε συνεχώς δίπλα τους. Δεν είναι τυχαίο που βλέπω την ταινία να έχει
βαθμολογία 8,2 στο IMDb.
Αν τελικά προβληθεί και στις δικές μας αίθουσες, θα σας συμβούλευα να μην τη
χάσετε.
Posts
No comments:
Post a Comment