Ching Siu-tung, The sorcerer and the white snake (2011)

Ching Siu-tung, The sorcerer and the white snake (2011)

 

  Είναι η έκτη ταινία που βλέπω που αναφέρεται στο μύθο του άσπρου φιδιού. Η προηγούμενη ήταν η κορεάτικη «Madam White Snake».

  Διαφέρει αρκετά από τις προηγούμενες, ως προς το ότι δεν ακολουθεί το μύθο παρά μόνο στη γενική του γραμμή, τον έρωτα της κυρίας Άσπρο Φίδι με τον Σου Σιάν, και το δραματικό τέλος.

  Έχουμε γράψει για τα σύνορα της αγάπης, τα οποία οι δυο ερωτευμένοι συνήθως διασχίζουν επιτυχώς. Εδώ τα σύνορα είναι ανυπέρβλητα: ο κόσμος των δαιμόνων και ο κόσμος των ανθρώπων. Η κυρία Άσπρο Φίδι, παραβιάζοντας την εντολή, επισκέπτεται τον κόσμο των ανθρώπων μεταμορφωμένη σε μια ωραία κοπέλα. Ερωτεύεται τον Σου Σιαν και την ερωτεύεται κι αυτός. Όμως το τέλος είναι unhappy όπως και σε όλες τις άλλες με εξαίρεση την κορεάτικη, μάλιστα πολύ πιο unhappy.

  Και βέβαια και εδώ δείχνεται το μεγαλείο του έρωτα.

  Οι ομοιότητες:

  Και εδώ βλέπουμε την πλημμύρα. Και εδώ υπάρχει ο μοναχός Φα Χάι που προσπαθεί να τους χωρίσει.

  Οι διαφορές:

  Υπάρχει και ένα δεύτερο ειδύλλιο, ανάμεσα στον μαθητή του Φα Χάι και την αδελφή της κυρίας Άσπρο Φίδι.

  Εδώ έχουμε μια αντιστροφή: Δεν πεθαίνει ο Σου Σιάν από τον τρόμο του βλέποντας το φίδι, αλλά ο Σου Σιάν μαχαιρώνει το φίδι, το οποίο τραυματίζεται βαριά. Αμέσως μετά καταλαβαίνει ότι μαχαίρωσε τη γυναίκα του.

  Και εδώ, αντίστροφα, ο Σου Σιάν είναι που θα τρέξει να βρει το μαγικό βοτάνι που θα την θεραπεύσει.

  Δεν κλείνεται στο μοναστήρι ο Σου Σιάν αλλά η κυρία Άσπρο Φίδι σε μια φυλακή. Η κυρία Άσπρο Φίδι ικετεύει τον Φα Χάι να της επιτρέψει να δει για μια τελευταία φορά τον Σου Σιάν. Εδώ είναι ο ίδιος ο Βούδας που, συγκινημένος από το μεγάλο τους έρωτα, τους το επιτρέπει. Δραματικός ο αποχαιρετισμός.

  Ταινία του 2011, κάνει μεγάλη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας δίνοντάς μας φαντασμαγορικές σκηνές σύγκρουσης.

  Πρέπει να αντισταθώ στο πειρασμό να μη δω κανένα σήριαλ, θα μου φάει πολύ χρόνο.

  Τελικά βρήκα ακόμη μια, το «Πράσινο Φίδι» («Green snake»), μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Λίλιαν Λι («Αντίο παλλακίδα μου»), που δίνει μια διαφορετική εκδοχή του μύθου. Θα τη δω και θα σας πω.

  Είδα και μια Όπερα του Πεκίνου με τίτλο «The tale of the white snake». Μου άρεσε περισσότερο από τις ταινίες. Μπορείτε να τη δείτε στο youtube σε δυο μέρη, πρώτο και δεύτερο, με αγγλικούς υπότιτλους. Έχω γράψει για την όπερα του πεκίνου, αλλιώς Jing Ju.