Cédric Klapisch, O τελευταίος χορός (En corps, 2022)

Cédric Klapisch, O τελευταίος χορός (En corps, 2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Για άλλη μια φορά το στόρι είναι περίπου το πρόσχημα, εδώ για να δούμε χορό, κλασικό και μοντέρνο.

  H Ελίζ, μια 26χρονη χορεύτρια κλασικού χορού, θα πέσει κάτω ενώ χορεύει και θα τραυματιστεί στον αστράγαλο. Θα χρειαστεί καιρό να αποκατασταθεί πλήρως το τραύμα, κάνει φυσιοθεραπείες. Την εγχείρηση πρέπει να την αποφύγει με κάθε θυσία.

  Θα γνωριστεί με μια παρέα που χορεύουν σύγχρονο χορό. Καθώς θα βελτιώνεται η κατάστασή της θα συμμετέχει σ’ αυτή την ομάδα.

  Ο φυσιοθεραπευτής της είναι ερωτευμένος μαζί της, όμως όταν της εκφράζει, εμμέσως πλην σαφώς, τα αισθήματά του, αυτή του λέει ότι ήδη είναι με άλλον. Εμείς το έχουμε δει βέβαια πιο πριν.

  Θυμήθηκα.

  Ήταν τέλη της δεκαετίας του ’70. Παιζόταν τότε ένα αμερικάνικο σήριαλ, προσχηματικό και εδώ το στόρι, όπου βλέπαμε μοντέρνο χορό. Δεν θυμάμαι πού διάβασα το σχόλιο κάποιου για αυτό το σήριαλ, που έκανε σύγκριση του μοντέρνου με τον κλασικό χορό, και εύρισκε τον μοντέρνο πολύ ανώτερο.

  Έκανε μπαμ ο λόγος που έκανε το σχόλιο: ο κλασικός χορός είναι ρώσικος, δηλαδή κομμουνιστικός. Μ@λ@κ@ς κανονικός. Και δεν το λέω επειδή μου αρέσει ο κλασικός χορός ενώ ο μοντέρνος δεν με συγκίνησε ποτέ.

  Θυμάμαι, πρωτοετής, που πήγα και είδα δυο φορές σε ένα κινηματογράφο στη Σταδίου, νομίζω έχει κλείσει τώρα, τη «Λίμνη των κύκνων». Την πρώτη φορά πήγα όταν άρχισε η προβολή, κάπου δύο η ώρα το μεσημέρι, και έφυγα όταν τέλειωσε, δώδεκα το βράδυ. Τη δεύτερη φορά που θα ήταν και η τελευταία μέρα που θα παιζόταν, πήγα στις τέσσερις και έφυγα πάλι στις δώδεκα. Μπαλέτα Κίροφ, με τον Τζον Μαρκόφσκι και την Γιελένα Εφτέγιεβα. Μπορείτε να δείτε την ταινία στο youtube.

  Είμαι ιδιοσυγκρασικά συγκριτολόγος και βρήκα καίρια τη σύγκριση: στον κλασικό χορό ο χορευτής είναι σαν να θέλει να πετάξει, ενώ στον μοντέρνο προσπαθεί να έλθει όσο γίνεται περισσότερο σε επαφή με τη γη.

  Τι μου άρεσε περισσότερο στην ταινία;

  Η Μαριόν Μπαρμπώ, πρώτη χορεύτρια του μπαλέτου της Όπερας των Παρισίων, και είναι η πρώτη της εμφάνιση σε ταινία.

  Φυσικά δεν εννοώ σαν χορεύτρια.

  Έχει μια περίεργη, διακριτική ομορφιά, σαν understatement.

 Μου θύμισε αρκετά τη Mila Azul, ενώ μια άλλη κοπέλα μου θύμισε την Barbara, έτσι όπως χόρευε.