Salvatore Samperi, Malizia (1973)

Salvatore Samperi, Malizia (1973)

 

  Την είδαμε στον «Αθώο», είπαμε να την δούμε και στη «Malizia». Τη Λάουρα Αντονέλι.

  Η Άντζελα είναι ένας «Πειρασμός». Έρχεται στο σπίτι μόλις πεθαίνει η γυναίκα του, σαν υπηρέτρια.

  Και θα τους αναστατώσει όλους.

  Όχι, δεν είναι σαν τον πειρασμό του Ξενόπουλου, δεν προκαλεί, της την πέφτουν, αμύνεται. Ο μεγάλος λιγότερο, ο μικρός είναι μικρός, η όλη ιστορία θα πλεχτεί γύρω από τον δεκαεπτάχρονο γιο, που είναι αδίστακτος (πατώντας πάνω στο όνομα του ηθοποιού που τον υποδύεται στο σύνδεσμο της βικιπαίδειας διάβασα τη θλιβερή του ιστορία. Την επόμενη χρονιά σκοτώθηκε, με μηχανή, πριν κλείσει τα δεκαοκτώ του).

  Ο πατέρας θέλει να την παντρευτεί. Αυτή δεν βιάζεται. Πρέπει να έχει και τη σύμφωνη γνώμη της μαμάς του.

  Ο νεαρός που είπαμε της την πέφτει διαρκώς, αυτή αμύνεται. Στο τέλος, όταν πια έχει απαυδήσει, του την πέφτει αυτή.

  Θα παντρευτεί τον πατέρα του.

  Σαρδόνιο το τέλος: φιλάει τη νύφη.

  Η ταινία τελειώνει εδώ, δεν ξέρουμε μετά από πόσο καιρό ο πατέρας του τους τσάκωσε.

  Πάντως αυτό το τέλος δεν το θεωρώ επαρκές για να θεωρηθεί η ταινία δράμα, όπως τη χαρακτηρίζει το IMDb. Ερωτική κωμωδία ναι, θα δούμε πολλές κωμικές σκηνές. Πάντως δράμα δεν είναι.

  Ερωτική;

  Θα δούμε ολόγυμνη τη Λάουρα Αντονέλι να τρέχει από το ένα δωμάτιο στο άλλο,  κοιτάζοντας τάχα να του ξεφύγει.

  Σήμερα η ταινία μπορεί να μην προκαλεί τόση εντύπωση, αλλά πριν πενήντα χρόνια τα πράγματα ήταν διαφορετικά.  

  Ωραία η Λάουρα Αντονέλι, πάντως εμένα μου άρεσε περισσότερο η Οτάβια Πίκολο. Είδα κάποιες ταινίες της την περίοδο της καραντίνας.