Mohsen Makhmalbaf, Fleeing from the devil to God (1984)

 Mohsen Makhmalbaf, Fleeing from the devil to God (1984)

 

  Δεν υπήρχε περίπτωση να μη δω αυτή την πρώιμη, τρίτη ταινία, του Μαχμαλμπάφ, τότε που ήταν ένας φανατικός μουσουλμάνος θιασώτης της επανάστασης, πριν σταθεί κριτικά απέναντί της από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 για να καταλήξει αυτοεξόριστος στο Παρίσι.

  Πέντε άντρες θα πάρουν μια βάρκα να πάνε σε ένα νησί. Θα δυσκολευτούν να το βρουν. Στόχο έχουν «να αναπτύξουν μια καινούρια ιδέα» (ατάκα από την ταινία), «να φτιάξουν μια ομάδα αυτομόρφωσης» (άλλη ατάκα), «να απελευθερωθούν από τον σατανά» (και άλλη ατάκα).

  Μου θύμισε την περίφημη ατάκα από το «Κεκλεισμένων των θυρών» του Σαρτρ: η κόλαση είναι οι άλλοι.

  Γιατί;

  Γιατί υποκύπτουν στους πειρασμούς του σατανά, ο οποίος τους εμφανίζεται σαν παραίσθηση. Στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Το αποτέλεσμα είναι οι τέσσερις να σκοτωθούν (ο ένας θα αυτοκτονήσει), ενώ ο πέμπτος, που δεν θα υποκύψει στους πειρασμούς του σατανά, θα σωθεί.

  Παραήταν τότε φανατικός θρησκευόμενος ο Μαχμαλμπάφ για να γυρίσει μια τέτοια ταινία.