Κι άλλες μαντινιάδες- Μια εμμονή (σελ. 72)

Κι άλλες μαντινιάδες- Μια εμμονή (σελ. 72)

  Έχω μια εμμονή να ανιχνεύω κανονικούς ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους όχι μόνο στον ελεύθερο στίχο της σύγχρονης ποίησης αλλά και σε πεζά κείμενα, τους οποίους παραθέτω στις βιβλιοκριτικές που κάνω. Στην τελευταία βιβλιοκριτική που ανάρτησα στο blog μου για το βιβλίο του Ανδρέα Μήτσου «Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια» ένοιωσα την ανάγκη να απολογηθώ. Έτσι καταλήγω:

  «Γιατί αυτή η εμμονή;

  Αφενός λόγω καταγωγής, γιατί οι κρητικοί

  Με μαντινιάδες τραγουδούν, με μαντινιάδες κλαίνε,

  με μαντινιάδες σκέφτονται, και ό,τι θες σου λένε

  και ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος είναι ο στίχος της μαντινιάδας, και αφετέρου για να δείξω ότι ο ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος κυλάει πολλές φορές αβίαστα, μη προγραμματικά, στο λόγο μας, τον οποίο έλκει σαν μαγνήτης.

  Εξαιρετικά τα διηγήματα του Μήτσου, να ευχηθούμε κι από εδώ να είναι καλοτάξιδα».

  Ναι, η μαντινιάδα αυτή είναι δική μου.