Safi Yazdanian, My boats

Safi Yazdanian, My boats (Ghayegh-ha Ye Man 2005)

Ο Farhad, ένας μεσήλικας, παίρνει ένα τηλεφώνημα από την ξαδέλφη του τη Μαριάμ που τον πληροφορεί για το θάνατο της θείας του, μήπως θέλει να παρευρεθεί στην κηδεία της, στο βόρειο Ιράν.

Αφηγηματικά η ταινία έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Κινείται σε τρία χρονικά επίπεδα, κομματιασμένα. Κάθε κομμάτι ακολουθείται από κάποιο άλλο, άλλου χρονικού επιπέδου.

Το πρώτο επίπεδο είναι το παρόν της «αφήγησης»: η ενημέρωση μέσω μηνύματος στον τηλεφωνητή και το ταξίδι, η επίσκεψη στο σπίτι των παππούδων. Μαθαίνουμε έμμεσα από το τηλεφώνημα της Μαριάμ ότι είναι παντρεμένη και έχει μια κόρη.

Το δεύτερο επίπεδο είναι ένα μακρινό παρελθόν, τότε που αυτός και η ξαδέλφη του ήταν μικρά παιδιά. Του άρεσε να την κοιτάζει. Ήταν ντροπαλό παιδί. Και του άρεσε πολύ και το κέηκ της θείας.

Το τρίτο είναι το ενδιάμεσο, όταν αυτός και η ξαδέλφη του ήσαν νέοι. Στο επίπεδο αυτό δεν την βλέπουμε, απλά την ακούμε σε ένα διάλογο που αναπολεί ο Farhad καθώς οδηγεί.

Ένα μελαγχολικό έργο, έργο για τους ματαιωμένους έρωτες, έργο για το παρελθόν που κάποιο συμβάν στο παρόν το τοποθετεί ξανά ολοζώντανο μπροστά στα μάτια μας.

Είχα μια ανάλογη εμπειρία. Μετά από τρεις δεκαετίες διάβαζα κάποια παλιά γράμματα στο πατρικό μου στο χωριό. Διαβάζοντάς τα είχα κυριολεκτικά βυθιστεί στο μακρινό εκείνο παρελθόν. Όταν τέλειωσα ήταν σαν να είχα ξυπνήσει από ένα βαθύ όνειρο.