Xavier Dolan, Mommy

Xavier Dolan, Mommy (2014)

  Πρόκειται για μια δραματική, απαισιόδοξη ταινία με τραγικό τέλος που μου θύμισε «Το γάλα» (2011) του δικού μας Γιώργου Σούγια. Η ταινία του Σούγια τελειώνει με τον αδελφό να παραδίδει τον ψυχοπαθή αδελφό στους νοσοκόμους μιας ψυχιατρικής κλινικής. Δεν ήταν εύκολη η συγκατοίκηση. Ίσως ήταν και για το καλό του. Στη «Μαμά» τη θέση του αδελφού την έχει, όπως λέει και ο τίτλος, η μητέρα. Ο γιος που είχε απλά μια υπερκινητικότητα, χειροτέρεψε δραματικά μετά το θάνατο του πατέρα του. Η παραβατική του συμπεριφορά τον φέρνει αντιμέτωπο με τον νόμο. Η μητέρα του αρνείται να τον παραδώσει σε κάποιο ίδρυμα. Όμως η συγκατοίκηση είναι δύσκολη. Μια γειτόνισσα, εκπαιδευτικός με τα δικά της προβλήματα που την οδήγησαν σε τραυλισμό πριν δυο χρόνια και σε αναγκαστική άδεια, του προσφέρει τη βοήθειά της, πράγμα που βοηθάει και την ίδια. Ο τραυλισμός της μειώνεται (μου θύμισε το «Όταν έκλαψε ο Νίτσε»). Όμως ο νεαρός δημιουργεί και πάλι προβλήματα. Η μητέρα δεν αντέχει και τον παραδίδει. Η παράδοση που γίνεται με μυστικότητα δεν είναι εύκολη. Ο νεαρός αντιστέκεται, οι νοσοκόμοι τον κτυπάνε. Λιποθυμάει. Η μαμά κλαίει και παρακαλεί.

Η «Μαμά» πηγαίνει πιο πέρα από την ταινία του Σούγια. Στο ίδρυμα βλέπουμε τον νεαρό με ζουρλομανδύα. Σίγουρα δεν καλοπερνάει. Μετά βλέπουμε τη γειτόνισσα που έρχεται να αποχαιρετήσει τη μαμά. Θα μετακομίσουν στο Τορόντο. Τότε βλέπουμε και τη μαμά να είναι σαλταρισμένη. Με το που φεύγει η γειτόνισσα, η απελπισία ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της. Τώρα πια είναι εντελώς μόνη.

Το έργο τελειώνει με τον νεαρό να ξεφεύγει από τους νοσοκόμους και να ορμάει πάνω σε ένα παράθυρο. Σε ποιον όροφο άραγε βρίσκονται;