Vadim Perelman, The life before her eyes

Vadim Perelman, The life before her eyes (2007)

  Αφού είδαμε το θαυμάσιο House of sand and fog του Vadim Perelman αποφασίσαμε να δούμε και το άλλο του έργο, το «Η ζωή μπροστά στα μάτια της». Το έχω ξαναπεί, τα θρίλερ δεν είναι το γούστου μου, αλλά τα βλέπω όταν αποφασίζω να δω πακέτο ένα μεγάλο σκηνοθέτη. Έτσι είδα και το Elephant του Gus van Sant, του οποίου θα μπορούσε να θεωρηθεί, κατά κάποιο τρόπο, η συνέχεια, όπως ο «Τελευταίος ronin» είναι η συνέχεια των «47 ronin» (Στην κριτική που έγραψα για τον «Τελευταίο ronin» γίνεται έμμεση αναφορά και στην Evan Rachel Wood που παίζει στο Whatever works του Woody Allen, τη μία από τις δύο πρωταγωνίστριες εδώ).

Η ταινία κινείται σε δυο χρονικά επίπεδα τα οποία συμπλέκονται, με εναλλαγή σκηνών ανάμεσά τους. Το πρώτο είναι το μακελειό που έγινε στο σχολείο, που θα μπορούσε να είναι αυτό του «Ελέφαντα». Το δεύτερο είναι από τη ζωή της επιζήσασας Uma Thurman, μετά από δεκαπέντε χρόνια.

Επέζησε όντως;

Στην αναμνηστική τελετή στην οποία πηγαίνει, την ρωτάει η γυναίκα που υποδέχεται το κοινό αν είναι από τους επιζήσαντες, για τους οποίους είναι κρατημένες ειδικές θέσεις. Η απάντησή της είναι όχι. Πώς μπορεί να είναι επιζήσασα όταν κατατρύχεται από την ανάμνηση αυτού του φοβερού μακελειού, όπου μόλις ξέφυγε το θάνατο παρά το βαρύ τραυματισμό της; Ακόμη, μετά την ανακάλυψη ότι ο άντρας της την απατάει;

Την Uma Thurman την γνωρίσαμε σαν πολύ όμορφη στο Mad dog and Glory και σαν πολύ καλή ηθοποιό στο ρόλο γυναικών με ένα διαταραγμένο ψυχισμό, στις ταινίες Even cowgirls get the blues του Gus van Sant και Hysterical blindness της Mira Nair.

Η σκηνή που επανέρχεται σαν λάιτ μοτίφ στην ταινία, με τον σαλταρισμένο νεαρό να ρωτάει τις δυο κοπέλες να επιλέξουν ποια από τις δυο θα σκοτώσει, μου θύμισε μια άλλη ταινία, το συγκλονιστικό Aftershock του Feng Xiaogang, όπου η μητέρα πρέπει να επιλέξει ποια από τις δυο κόρες της να σώσει, αφού δεν μπορεί να σώσει παρά μόνο μια, σε μια κατάσταση βιβλικής καταστροφής.

Τελικά μπορεί να έχω ειδολογικές προτιμήσεις, αλλά η έσχατη προτίμησή μου είναι οι κάθε είδους ταινίες ενός καλού σκηνοθέτη. Και ο Vadim Perelman είναι πάρα πολύ καλός.