Dariush Mehrjui, The tenants

Dariush Mehrjui, The tenants (1986)

  Οι «Ένοικοι» θυμίζουν την «Πτώση του οίκου των Άσερ» του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, με τη διαφορά ότι δεν πρόκειται για θρίλερ αλλά για μια θεότρελη κωμωδία. Είναι η δεύτερη που βλέπω μετά το «Οι επισκέπτες της μαμάς» του Mehrjui.

  Οι ένοικοι μένουν σε ένα σπίτι που ο ιδιοκτήτης του δεν έχει τίτλους. Το σπίτι καταρρέει, αξίζει άραγε να το επισκευάσουν; Βλέπουμε απολαυστικότατες σκηνές, κάποιες από τις οποίες βασίζονται σ’ αυτό το ερώτημα: να το επισκευάσουν ή όχι; Κάποιος ένοικος καλεί  εργάτες να το επισκευάσουν. Ο ιδιοκτήτης τους διώχνει, όμως τον μεταπείθουν. Σε ένα τρελό ράλι, νυχτιάτικα, τρέχουν να τους προλάβουν. Ναι, ας το επισκευάσουν· και σε ένδειξη μετάνοιας που τους έδιωξαν τους προσφέρουν ένα πλούσιο δείπνο, σαν αυτό που είδαμε στους «Επισκέπτες της μαμάς». Από τις πιο ξεκαρδιστικές σκηνές είναι αυτές με τα χαλασμένα υδραυλικά, που στο τέλος δημιουργούν μια πραγματική πλημμύρα. Και ενώ το σπίτι έχει κυριολεκτικά καταρρεύσει αλλά οι ένοικοι δεν εννοούν να το εγκαταλείψουν, έρχεται ο από μηχανής θεός: η κυβέρνηση έχει αποφασίσει για σπίτια που είναι σε κακή κατάσταση, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που είναι χωρίς τίτλους ιδιοκτησίας, να τα κατεδαφίσει και στη θέση τους να κτίσει καινούρια, με καινούριες προδιαγραφές. Οι ένοικοι θα αποκτήσουν τίτλους ιδιοκτησίας με χαμηλότοκα δάνεια, με δόση όχι παραπάνω από το νοίκι που πλήρωναν. Μια γυναίκα είναι ενθουσιασμένη: επί τέλους θα κτίσει το εστιατόριο που ονειρεύεται.

  Είναι από τις πιο απολαυστικές κωμωδίες που έχω δει τελευταία.

  Σε συγκεντρωτικό αρχείο βρίσκονται όλες οι αναρτήσεις μας για τον Mehrjui εδώ