Justin Kelly, I am Michael

Justin Kelly, I am Michael (2015)

  Είναι η πρώτη φορά που βλέπω anti-gay έργο, ενώ έχω δει κάποια pro-gay. Ένα μάλιστα ελληνικό, έχω ξεχάσει τίτλο και σκηνοθέτη, νομίζω ένα όνειρο όπου η ομοφυλοφιλία ήταν το νορμάλ και η ετεροφυλοφιλία η παρέκκλιση.

  Υπερβολή;

  Ο Πλάτωνας στο «Συμπόσιό» του λέγει ότι ο ομοφυλόφιλος έρωτας είναι βαρβαρική συνήθεια. Στην αρχαία Ελλάδα, με τη γυναίκα πολίτη δευτέρας κατηγορίας, η ομοφυλοφιλία οργίαζε.  

  Ο  Michael Glatze είναι ακτιβίστας ομοφυλόφιλος. Κάποια στιγμή νοιώθει τα συμπτώματα του εμφράγματος. Ο πατέρας του πέθανε από έμφραγμα, φοβάται. Κάνει εξετάσεις, η καρδιά του είναι μια χαρά, και πετάει από τη χαρά του. Πρόκειται για κρίση πανικού, του λένε.

  Κρίση πανικού; Γιατί άραγε;

  Κάτι δεν πάει καλά μέσα του. Καταφεύγει στη βίβλο. Μέσα του γίνεται μια συνειδησιακή μεταστροφή. Ο χριστιανισμός λέγει ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν θα πάνε στον παράδεισο, και αυτός θέλει να πάει στον παράδεισο.

  Στο ισλάμ, με βάση τη σαρία, οι ομοφυλόφιλοι πάνε κατευθείαν στην κόλαση. Κατευθείαν, όχι όταν πεθάνουν στα γεράματα. Τους εκτελούν.

  Οι κρίσεις πανικού φεύγουν, βυθίζεται όλο και πιο πολύ στον χριστιανικό φονταμενταλισμό, θέλει να γίνει ιερέας. Επιχειρεί να κάνει σεξ με μια γυναίκα. Πριν καν αρχίσουν τα προκαταρκτικά καταλαβαίνει ότι δεν θα τα καταφέρει, ζητάει συγνώμη.

  Στην ιερατική σχολή γνωρίζεται με την Ρεβέκκα. Του αρέσει, της αρέσει. Κάποια στιγμή αυτή θα πληροφορηθεί την ομοφυλοφιλία του. Θα του πει να μείνουν μαζί, να δούνε πού θα πάει η σχέση.

  Αλήθεια πού θα πάει;

  Στη τελευταία σκηνή τον βλέπουμε στην εκκλησία του να περιμένει τους πιστούς. Δίπλα του είναι η Ρεβέκκα.

  Την πήδηξε τελικά;

  Δεν θα το μάθουμε.

  Η απάρνηση της ομοφυλοφιλίας δεν σημαίνει μεταστροφή στην ετεροφυλοφιλία, απλά σημαίνει μια ανέραστη ζωή. Ο μοναχισμός για κάποιους είναι ένα καταφύγιο που τους προστατεύει από τις ομοφυλόφιλες τάσεις τους.

  Θυμάμαι που διάβασα μια συνέντευξη στο «Διαβάζω», ίσως θα έπρεπε να την είχα κρατήσει σε αρχείο, του Κίμωνα Φράιερ, του μεταφραστή της «Οδύσσειας»  του Καζαντζάκη στα αγγλικά. Ομοφυλόφιλος, δήλωσε ότι κάποτε πήρε την παρθενιά ενός καλόγερου. Στην ίδια συνέντευξη είπε ότι κάθισε ένας έλληνας ποιητής και τον πήδηξε προκειμένου να τον μεταφράσει στα αγγλικά.

  Σοκάρει αυτή η ομολογία, όπως σοκάρει η ομοφυλοφιλία στον άντρα ενώ για τη γυναικεία ομοφυλοφιλία είμαστε πιο ανεκτικοί. Ποιος νοιάζεται για τις γυναίκες! Και ο Φρόιντ συνεχώς μιλάει για το οιδιπόδειο σύμπλεγμα, ενώ στο σύμπλεγμα της Ηλέκτρας αναφέρεται ελάχιστες φορές.

  Η ιστορία αυτή μου έφερε στο νου ένα δικό μου απόφθεγμα-παράφραση: Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού-και χωρίς παρενέργειες.

  Το τελευταίο λίγο παίζεται. 

  Και ένα ερώτημα, ίσως ρητορικό. Αν όντως υπήρξε μια γυναίκα στη ζωή του Μάικελ (οι σκηνοθέτες δεν μένουν απόλυτα πιστοί στην ιστορία την οποία μεταφέρουν στην οθόνη), ήταν τόσο όμορφη όσο η Emma Roberts;

  Α, να το δηλώσω άλλη μια φορά, δεν είμαι ομοφοβικός, δεν πιστεύω ότι η ομοφυλοφιλία είναι αρρώστια από την οποία θα πρέπει κανείς να θεραπευτεί, αλλά στις σεξουαλικές μου προτιμήσεις είμαι 100% βάρβαρος.