Mani Haghighi, A dragon arrives! (Ένας δράκος έρχεται, 2016)

Mani Haghighi, A dragon arrives! (Ένας δράκος έρχεται, 2016)

  

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Είμαι φαν του ιρανικού κινηματογράφου και έχω δει δυο ακόμη ταινίες του Μάνι Ηαγκίγκι οι οποίες με εντυπωσίασαν. Αυτές είναι οι «Men at work» και «Modest reception». Όμως το «Ένας δράκος έρχεται» μου άρεσε λιγότερο.

  Για ποιο λόγο.

  Δεν μου αρέσει να λύνω αφηγηματικά παζλ, και αυτή η ταινία με τις συνεχείς αναδρομές μού δημιουργούσε μια αμηχανία και μια δυσκολία να παρακολουθήσω την ιστορία στην ευθεία χρονική διαδρομή της (Puzzling yet thoroughly entertaining χαρακτηρίζεται η ταινία σε ένα κείμενο που βρήκα στο διαδίκτυο). Τελικά έκανα μια προσπάθεια να βάλω τα κομμάτια του παζλ στη σωστή θέση ώστε να έχει κάποιο νόημα η ιστορία. Θα σας πω πώς την κατάλαβα.

  Η ταινία ξεκινάει με την ανάκριση του Χαφιζί από τον προϊστάμενό του Τζαχανγκίρι για το τι συνέβη ακριβώς. Και αυτός αφηγείται. Εμείς θα προσθέσουμε ό,τι μάθαμε αργότερα, που δεν θυμάμαι αν περιλαμβάνονται στην αφήγηση του Χαφιζί.

  Το νησί Κεσμ στον περσικό κόλπο ήταν επί σάχη (για σήμερα δεν ξέρω) η περσική Ικαρία. Εκεί στέλνονταν οι πολιτικοί εξόριστοι, συμβιώνοντας με τους ντόπιους. Όμως ένας εξόριστος δεν μένει μαζί τους. Έχει επιλέξει για διαμονή ένα πλοίο που σύρθηκε στη στεριά τον 17^ο αιώνα. Σφαγιάστηκαν όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονταν σ’ αυτό, πάνω από εκατό άτομα. Θάφτηκαν εκεί κοντά, στο παλιό νεκροταφείο.

  Ο κρατούμενος αυτός αυτοκτόνησε μια μέρα του 1964, αν θυμάμαι καλά. Ο Χαφιζί στέλνεται να διαλευκάνει την  υπόθεση. Και διαπιστώνει ότι δολοφονήθηκε. Γιατί;

  Επιμένει να θαφτεί εκεί, δεν έχει νόημα να τον στείλουν στο νεκροταφείο του χωριού και να καθυστερήσουν. 

  Το βράδυ γίνεται ένας σεισμός, που όμως περιορίζεται στο χώρο του νεκροταφείου. Πώς γίνεται αυτό; Ρωτάνε τους ντόπιους. Αν ταφεί κάποιος εκεί, τη νύχτα ανοίγει τα σαγόνια του και η γη τρέμει. Προλήψεις; Θα το ψάξει.

  Με ένα γεωλόγο και έναν ηχολήπτη θα κάνουν έρευνα. Θα μισθώσουν εργάτες για ανασκαφές. Ένας θα πέσει σε μια τρύπα που ανοίγει ξαφνικά κάτω από τα πόδια του. Όταν τον βγάζουν πάνω αρχίζει να μιλάει γερμανικά, και μετά λέει ότι είδε ένα περίεργο πλάσμα με λέπια.

  Ένα ακόμη «φανταστικό» στην ιστορία;

  Στο υλικό που μας έδωσε η εταιρεία διανομής διαβάζουμε ότι πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Μάλιστα αυτό το γεγονός ενέπνευσε τον Χαγκίγκι να γυρίσει την ταινία. Εγώ, με το πρώτο μου βιβλίο να έχει τίτλο «Παραψυχολογία, μύθος ή πραγματικότητα», θα ήμουν ο τελευταίος να το αμφισβητήσω.

  Ξάφνου ακούνε κάτω από το έδαφος φωνές. Ανοίγουν μια καταπακτή. –Ζεστό νερό και την τσάντα μου, φωνάζει ο Χαφιζί.

  Προφανώς πρόκειται για την κοπέλα που είχε εξαφανιστεί από το χωριό και που, προσθέτω στο παζλ, τα είχε με τον εξόριστο αυτόν. Την έχωσε εκεί μέσα ο πατέρας της αφού σκότωσε τον αγαπημένο της. Θα γεννήσει, αλλά θα πεθάνει. Δεν θα την δούμε, θα δούμε μόνο το μωρό, που το αγκαλιάζει με αγάπη ο ηχολήπτης και λέει ότι δεν θα την παρατήσει ποτέ (είναι κοριτσάκι).

  Και έχουμε ένα flash forward, νομίζω σε δυο ή τρία επεισόδια. Βλέπουμε τον σκηνοθέτη να προβάλει μια ταινία του παππού του, του Ebrahim Golestan, το «Brick and mirror» (την έχουμε δει, όπως και την άλλη ταινία μυθοπλασίας του, τη «The ghost valley’s treasure mysteries». Οι άλλες ταινίες του είναι ντοκιμαντέρ). Μέσα σε μια βαλίτσα του βρέθηκαν υλικά για μια ταινία που προτίθετο να γυρίσω πάνω σ’ αυτήν την ιστορία από το νησί Κεσμ.

  Η ανάκριση τελειώνει, θα πάρουν τον Χαφιζί και τους άλλους δυο, που κι αυτούς τους είχε ανακρίνει ο Τζαχανγκίρι. Το ερώτημα, και η κατηγορία βέβαια, ήταν γιατί δεν ενημέρωσαν τις αρχές για τα περίεργα που συνάντησαν, αλλά κάθισαν να το ψάξουν μόνοι τους. Ο ηχολήπτης γυρνάει για να πάρει τα γυαλιά του, που τα ξέχασε. Ο ανακριτής τον φωνάζει να υπογράψει κάτι. Κρυφά του χώνει μέσα στο μανίκι (τα χέρια του είναι δεμένα) ένα μαχαίρι, ενώ κάνει την κίνηση του «σου κόβουν το λαιμό», για να καταλάβει ότι θα τους σκοτώσουν. Ανήκουν και οι δυο σε μια αντιπολιτευόμενη σέκτα της μυστικής αστυνομίας, που δίδουν πληροφορίες σε όλες τις αντιπολιτευόμενες στο σάχη παρατάξεις, από τους κομμουνιστές μέχρι τους ισλαμιστές. Το είχαμε ακούσει πιο πριν, αλλά δεν ξέραμε ότι και οι δυο ανήκουν στην ίδια σέκτα.

  Ένα αμάξι μεταφέρει και τους τρεις τους. Ο ηχολήπτης ξέρει ότι τους πάνε για εκτέλεση. Βγάζει με τρόπο από το μανίκι του, αν και με δεμένα τα χέρια, το μαχαίρι και μαχαιρώνει τον φρουρό που κάθεται δίπλα του και αρπάζουν τον οδηγό. Όμως αυτός πριν τον μαχαιρώσουν προλαβαίνει και πυροβολεί, πληγώνοντας θανάσιμα τον Χαφιζί.

  Έχουν ξεχάσει το μωρό, που τους το είχαν πάρει και το είχαν δώσει στον παππού του. Θα γυρίσουν να το πάρουν. Όμως και ο Χαφιζί, βαριά τραυματισμένος, θα πεθάνει. Δεν έχουν καιρό να τον θάψουν. Θα τον αφήσουν στα νερά της θάλασσας, δίπλα.

  Αταίριαστο πάντρεμα θα πει κανείς, το φανταστικό με μια αστυνομική ιστορία που έχει και στοιχεία θρίλερ. Όμως ο Χαγκίγκι το ταίριαξε με τρόπο θαυμαστό. Παρά την αφηγηματική της αμηχανία η ταινία κρατάει σε συνεχή εγρήγορση την προσοχή του θεατή. Όσοι διαβάσατε τις παραπάνω γραμμές και πάτε να δείτε την ταινία θα νοιώσετε λιγότερο αμήχανοι από όσο εγώ μια και ξέρετε χοντρικά την πλοκή, και σίγουρα θα την απολαύσετε.