James Ponsoldt, The cicle (Ο
κύκλος, 2017)
Παίζεται ακόμη στους κινηματογράφους.
Η Emma Watson (Χάρι Πότερ) έχει
προσληφθεί από μια παντοδύναμη εταιρεία, τον «Κύκλο». Στόχος του κύκλου είναι η
πλήρη διαφάνεια στις ζωές των πολιτών. Η εισβολή στην ιδιωτικότητα γίνεται με
μια κάμερα που καταγράφει όλες τις κινήσεις αυτού που τη φοράει. Εξαιρούνται
τρία λεπτά όταν βρίσκεται στην τουαλέτα (ξέχασαν να προσθέσουν και μια άλλη
εξαίρεση). Αυτό έχει πλεονεκτήματα (εντοπίζονται χαμένα άτομα) αλλά και μειονεκτήματα,
όταν κάποιος θέλει να διατηρήσει την ιδιωτικότητά του. Ο εντοπισμός του φίλου της,
με τον οποίο έχουν καιρό να ιδωθούν, θα έχει μοιραίες συνέπειες.
Μόνο οι «από κάτω», είναι διαφανείς. Όταν η Emma κάνει διαφανείς και τους δυο
επικεφαλής της εταιρείας, ένας από αυτούς λέει «την πατήσαμε».
Περιμέναμε μια ανατροπή μετά από αυτό, όμως όχι.
Τα πράγματα φάνηκαν να κυλούν όπως και πριν. Εντελώς κουφό το τέλος. Ίσως όμως να
πρόκειται για σκηνοθετική αδεξιότητα, στο μυθιστόρημα πιθανόν το τέλος να μην
είναι τόσο περίεργο.
Η κατάργηση της ιδιωτικότητας είναι μεγάλο
θέμα. Γινόμαστε όλο και πιο διαφανείς, εκτιθέμεθα, με τις αναρτήσεις μας στα blog, στο facebook, το Instagram, και δεν ξέρω πού αλλού. Εγώ την πάτησα, όπως και
η κόρη μιας φίλης μου, αλλά και αρκετοί άλλοι. Βέβαια, να πούμε, ουδέν καλόν
αμιγές κακού, όμως πρέπει να έχουμε το νου μας.
Ποια προσοχή, στις συνομιλίες μας στο
τηλέφωνο; Ο Snowden μας αποκάλυψε αρκετά. Στην ιδιωτικότητα του σπιτιού σας; Και
με κλειστό τον υπολογιστή μπορούν να σας παρακολουθούν από την web-camera, αν
δεν το ξέρετε.
Προσοχή λοιπόν.
Posts
No comments:
Post a Comment