Book review, movie criticism

Monday, February 19, 2018

Chris Columbus, Only the lonely (1991)



  Μια ακόμη ταινία με τον πρόωρα χαμένο John Candy, που πέθανε μετά από τρία χρόνια από το γύρισμα της ταινίας.
  Ωραία κωμωδία με αρκετά ξεκαρδιστικά επεισόδια, όμως με ένα «σκοτεινό» θέμα: τη σχέση εξάρτησης ανάμεσα σε μια χήρα μάνα και στον τριανταοχτάρη εργένη γιο της, που είναι αστυνομικός.
  Κάποια στιγμή θα ερωτευθεί, όμως η μάνα δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι τη νύφη. Λέει, όπως ισχυρίζεται «τα πράγματα με το όνομά τους». Μόνο που τα πράγματα αυτά τα βλέπει με τη δική της οπτική. Αυτό της έχει δημιουργήσει πολλές αντιπάθειες. Ο γιος αγωνίζεται να απεξαρτηθεί απ’ αυτήν όμως δεν τα καταφέρνει πάντα, με αποτέλεσμα η σχέση του με την Ally Sheedy να περάσει δυο μεγάλες κρίσεις που τους οδήγησαν στο χωρισμό. Τη δεύτερη φορά ο χωρισμός φαίνεται οριστικός.
  Οριστικός; Η κωμωδία έχει τη συγκεκριμένη αφηγηματική αναμονή, το happy end.
  Στην ταινία βλέπουμε και τον Άντονι Κουήν, που σαν γείτονας φλερτάρει τη μητέρα του, τη Μορίν Ο’ Χάρα. Είναι έλληνας. Ο ρόλος του στο Ζορμπά τον έκανε έλληνα στα «διεθνή» μάτια. Δεν μεταφράζει όμως καλά. Το «Σ’ αγαπώ πάρα πολύ» που της λέει το μεταφράζει απλά «I love you». Γι’ αυτό και δεν τα κατάφερε τότε, παρά μόνο στο τέλος.
  Καμιά φορά υπάρχουν και «εξωκειμενικοί» παράγοντες που επηρεάζουν την πρόσληψη. Εδώ έχουμε μια κωμική νότα. Ένας λόγος που η μαμά είναι κατά της νύφης είναι η ιρλανδική της καταγωγή. Όμως η Μορίν Ο’ Χάρα που ενσαρκώνει το ρόλο είναι επίσης ιρλανδικής καταγωγής. Το συμπεραίνω από το Ο’ στο όνομά της. Όμως την έπαθα μια φορά, τότε βέβαια δεν υπήρχε google, θα το ψάξω.
  Ναι, το επιβεβαίωσα, είναι ιρλανδικής καταγωγής. 
   Τώρα μου ήλθε, ωραία και η παρήχηση στον τίτλο, nl.


No comments: