Enzo Barboni, Trinity
is still my name (1971)
Η κωμωδία είναι το αγαπημένο μου είδος.
Εξακολουθούν να είναι και τα western. Στην περίπτωση των Terence Hill και Bud Spencer, ένα αγαπημένο μου δίδυμο, έχουμε δύο σε ένα: και κωμωδία και western.
Χθες, ψιλοκρυωμένος, έκανα ζάπιν στην
τηλεόραση και έπεσα πάνω στο «Με λένε ακόμη Τρινιτά». Φυσικά την είχα δει την
ταινία, και πιθανότατα πάνω από μια φορά, αλλά την ξαναείδα με ευχαρίστηση.
Θέλω σιγά σιγά να ξαναδώ όλα τα έργα τους.
Αλογοκλέφτης ο Bud Spencer, χαρτοκλέφτης ο μικρός αδελφός του Terence Hill, δεν τον χωνεύει. Όμως
κατά παράκληση του πατέρα του θα τον αναλάβει να του μάθει την τέχνη του
αλογοκλέφτη. Και θα τους δούμε σε πολλά ξεκαρδιστικά επεισόδια, στα περισσότερα
από τα οποία πέφτει άγριο ξύλο. Θα υπάρξει και το ρομάντζο ανάμεσα στον Terence Hill και μια κοπέλα, που αντί να τους κλέψουν τα άλογα τους βοήθησαν να
φτιάξουν την άμαξά τους και τους έδωσαν και λεφτά για να πάνε στο γιατρό το
άρρωστο παιδί της αδελφής της.
Τα επεισόδια σε εφέ της επανάληψης και ένα
γκανγκ από τον βουβό κινηματογράφο ήταν για μένα τα πιο ξεκαρδιστικά.
Posts
No comments:
Post a Comment