Gennaro Nunziante, Πέφτω από τα σύννεφα (Cado dalle nubi, 2009)

Gennaro Nunziante, Πέφτω από τα σύννεφα (Cado dalle nubi, 2009)

 

  Είναι η πρώτη ταινία του δίδυμου Gennaro Nunziante και Checco Zalone και μου άρεσε τόσο ώστε δεν έχασα καμιά από τις τρεις επόμενες ταινίες τους, εξίσου απολαυστικές. Αποφάσισα να τη δω (εξηγώ τους λόγους στην προηγούμενη ανάρτησή μου για το «Πού πάω, Θεέ μου), δηλαδή να την ξαναδώ.

  Το έχω ξαναπεί, σε μια κωμωδία περισσότερο από την πλοκή μετράνε τα κωμικά επεισόδια και οι χιουμοριστικές (εδώ και σατιρικές) ατάκες. Όμως υπάρχει και το κοινωνικό μήνυμα, όπως και στις ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν.  

  Όπως διαπιστώσαμε και από τις επόμενες ταινίες τους, το ζήτημα της διαφθοράς είναι κεντρικό. Εδώ θίγει και το ζήτημα της άρσης της προκατάληψης και της ανοχής στην ομοφυλοφιλία. 

  Ο Κέκο Τζαλόνε, με όνειρο να γίνει επιτυχημένος μουσικός, όταν τον παράτησε η φιλενάδα του ως αποτυχημένο αποφασίζει να πάει στο Μιλάνο για να κάνει καριέρα μουσικού. Θα μείνει στον ξάδελφό του. Αυτός θα προσπαθήσει αρχικά να του κρύψει την ομοφυλοφιλία του, ο άλλος είναι συγκάτοικός του για να μοιράζονται το νοίκι, όμως μετά θα του την φανερώσει εξορκίζοντάς τον να μην πει τίποτα στους γονείς του.

  Ευτυχείς συμπτώσεις θα αποκαλύψουν το ταλέντο του, και βέβαια θα βρει τη γυναίκα της ζωής του.

  Και οι θείοι;

  Μετά το σοκ από την αποκάλυψη θα αποδεχθούν τελικά την ομοφυλία του γιου τους.

  Χαμηλή η βαθμολογία της ταινίας στο IMDb, όπως και των τριών άλλων ταινιών τους, όμως εμένα μου άρεσε πολύ· αλλά και στους Ιταλούς, καθώς είχαν από τα πιο ψηλά box office, όπως διαβάζω στο βιογραφικό του σκηνοθέτη στη βικιπαίδεια.

  Ξέχασα να το γράψω: το όνομα της κοπέλας του, την οποία θα παντρευτεί στο τέλος της ταινίας (άλλο κλισέ στις κωμωδίες, ο γάμος), είναι Μαρίκα. Σε μας είναι ένα απαρχαιωμένο υποκοριστικό του Μαρία. Στους Ισπανούς, Μαρίκα σημαίνει αδελφή (όχι του ελέους, αλλά με την άλλη μεταφορική σημασία). Τυχαίο μήπως;

  Είδαμε πάλι το μοτίβο του «Στο τσακ». Στο τσακ τον προλαβαίνει η Μαρίκα στο σταθμό του τραίνου, πριν αναχωρήσει για την πατρίδα του στο νότο, απογοητευμένος. Η ένταση βορείων και νοτίων (όπως στον αμερικανικό εμφύλιο) θα αποτελέσει θέμα και στις επόμενες ταινίες του.