Parviz Kimiavi, The hills of Ghaitariyeh (1969)

 

Parviz Kimiavi, The hills of Ghaitariyeh (1969)

 

  Μετά από εννέα χρόνια από την «Περσέπολη» του Fereydoun Rahnema γύρισε ο Parviz Kimiavi, ένας από την τριάδα των εισηγητών του Νέου Κύματος στον προεπαναστατικό κινηματογράφο του Ιράν (ο τρίτος είναι ο Farrokh Ghaffari) τους «Λόφους του Καϊταριγιέ», ένα ποιητικό ντοκιμαντέρ.

  O ιρανικός τίτλος είναι «Ανασκαφές στο Καϊταριγιέ». Σ’ αυτόν τον λόφο εντοπίστηκαν τάφοι που χρονολογούνται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια. Όπως και ο Rahnema, δίνει κυρίως σύντομα πλάνα σε close up των ευρημάτων, που είναι από οστά και κρανία μέχρι κτερίσματα, χωρίς πολλά πολλά σχόλια. Επίσης, όπως και ο Rahnema, δίνει πλάνα από την περιβάλλουσα φύση, όπως ένα πουλί που πετάει στον ουρανό, ένα σκανθάρι που περπατάει στο έδαφος, κ.ά.

  Όμως ο Rahmena κάνει εδώ κάτι εντελώς πρωτότυπο. Βάζει τους νεκρούς να συνομιλούν.

  -Όχι, σίγουρα θα δραπετεύσουμε.

  -Νομίζεις ότι υπάρχει έξοδος από εδώ;

  -Προς τα πού; (γυναικεία φωνή αυτή).

  -Εσύ τι λες;

  -Ορκίζομαι στον ήλιο, θα δραπετεύσουμε.

  Συγκινητικά και τα πλάνα που δείχνουν έναν από τους ανασκαφείς να κρατάει στην αγκαλιά του μια νεκροκεφαλή, σαν μωρό.

  Στο τέλος δείχνει ο σκηνοθέτης μια σειρά κτερίσματα, σαν εκθέματα σε μουσείο.    

  Το σκέφτηκα βλέποντας το ντοκιμαντέρ: Δεν είναι μια μορφή αθανασίας να βρουν μετά από τρεις χιλιάδες χρόνια το κρανίο σου και να το εκθέτουν σε μουσείο; Η συζήτηση των νεκρών σ’ αυτό παραπέμπει. Θέλουν να διαταραχθεί η γαλήνη του τάφου τους, να βγουν στο φως.