Valeria Bruni Tedeschi, Για πάντα νέοι (Les amandiers, 2022)

 

Valeria Bruni Tedeschi, Για πάντα νέοι (Les amandiers, 2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Για τους έλληνες που δεν ξέρουν τι είναι το «Les amandiers» (οι μυγδαλιές) δεν μπορούσε να είναι πιο καίριος ο τίτλος από το «Για πάντα νέοι».

  «Les amandiers» είναι μια σχολή θεάτρου, πραγματική, όχι φανταστική. Είναι πολλοί οι υποψήφιοι, αλλά μόνο 12 θα επιλεγούν.

  Χαρά αυτοί που επιλέγονται!!!

  Θα κάνουν πρόβες για δυο έργα. Το ένα είναι ο «Πλατόνοφ», το πρώτο θεατρικό έργο του Τσέχωφ που το έγραψε σε ηλικία μόλις 17 ετών, και το άλλο η «Πενθεσίλεια» του Χάινριχ φον Κλάιστ. Από τις πρόβες για τον Πλατόνοφ όμως θα δούμε τα περισσότερα πλάνα.

  Το ότι δεν υπάρχει σασπένς, το sine qua non για τον Syd Field για μια ταινία, είναι ίσως η αιτία που η βαθμολογία της στο IMDb είναι 6,7. Κατά τα άλλα είναι ένα εξαιρετικό έργο με επεισόδια από τη ζωή των νέων, που καλύπτουν μια ευρεία γκάμα χαρακτήρων και καταστάσεων που συναρπάζουν καθ’ αυτά. Οι έρωτες βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.

  Γράφω συχνά για τις αφηγηματικές αναμονές που δημιουργούνται από διάφορους παράγοντες, στη βάση των οποίων είναι η αναλογική σκέψη αλλά και ο επαγωγικός συλλογισμός: αφού αυτό συνέβη σε τόσα και τόσα έργα, είναι πιθανόν να συμβεί και εδώ το ίδιο. Βέβαια, όπως έδωσε με ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Μπέρτραντ Ράσελ στο βιβλίο του «Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας», ο επαγωγικός συλλογισμός συχνά αποδεικνύεται λαθεμένος. Όμως, όπως έγραψα στο βιβλίο μου «Η αναγκαιότητα του μύθου», ενεργούμε συνήθως με επαγωγικούς συλλογισμούς στη ζωή μας, με βάση την αρχή της οικονομίας. Συχνά προτιμούμε το ρίσκο από το χάσιμο χρόνου, συχνά και χρήματος, για αναζήτηση δεδομένων που θα μας δώσουν μεγαλύτερη σιγουριά.

  Εδώ έκανα τον αναλογικό συλλογισμό αναλογιζόμενος την Ντάρια στο «Imaculat» (2021), μια ρουμάνικη ταινία.

  Στο «Imaculat» (άμωμη) η Ντάρια, προκειμένου να απομακρύνει το φίλο της από τα ναρκωτικά, τα δοκιμάζει η ίδια για να έχει καλύτερη γνώση, ώστε να μπορέσει να τον κάνει να τα σταματήσει. Όμως αυτό που καταφέρνει είναι να κυλίσει η ίδια στα ναρκωτικά και να βρεθεί σε κέντρο αποτοξίνωσης.

  Το ίδιο σκέφτεται να κάνει και η Στέλλα, για να καταφέρει το φίλο της να σταματήσει τα ναρκωτικά.

  Περιμένω (είπαμε, η αναλογική σκέψη) ότι θα το κάνει τελικά. Όμως δεν το κάνει. Απεναντίας ο φίλος της θα πεθάνει από υπερβολική δόση (πάει, το έκανα το σπόιλερ).

  Τα ναρκωτικά είναι ένα θέμα. Το Aids και οι συνέπειες που μπορεί να έχει (η πλοκή διαδραματίζεται το 1986, πρόσφατα είχε κάνει την εμφάνισή του) είναι ένα άλλο θέμα.

  -Λες να κόλλησα κι εγώ;

  Με αγωνία περιμένει την αιματολογική εξέταση (όχι, εδώ δεν θα κάνω σπόιλερ).

  Βλέπουμε και λεσβιακά και gay φιλιά.

  Είναι μια ταινία που, ενώ αρχικά την αντιμετώπισα με δυσπιστία, στη συνέχεια την είδα με μεγάλο ενδιαφέρον.

  Και βέβαια, καθώς μου αρέσει η κλασική μουσική, μου άρεσε η μουσική υπόκρουση με κλασικά κομμάτια.