Nana Dzhordzhadze, 27 missing kisses

 Nana Dzhordzhadze, 27 missing kisses (2000)

  Έχω διαβάσει πεζογραφήματα για την «πρώτη αγάπη», μάλιστα έχω γράψει σχετικά, αλλά πρώτη φορά βλέπω την «πρώτη αγάπη» σε ταινία.

  Η δεκατετράχρονη Σίμπιλα (μου θύμισε την δεκατριάχρονη Βαλέριε, που όμως η ηθοποιός που την υποδύεται, η Nuza Kuchianidze, είναι δεκαεπτά χρονών, σε αντίθεση με την Jaroslava Schallerová που ήταν πραγματικά δεκατριών χρονών) είναι ερωτευμένη με τον Αλεξάντερ, τον πατέρα του συνομηλίκου της Μίκι, ο οποίος είναι ερωτευμένος μαζί της. Θα του την πέσει κάμποσες φορές, εκείνος όμως δεν ενδίδει. Έχει σχέση με τρεις άλλες γυναίκες. Ο γιος του τον πιέζει να παντρευτεί μια από αυτές. Όταν βλέπει τη Σίμπιλα να κατεβαίνει μισόγυμνη τις σκάλες κρατώντας τα ρούχα της στο χέρι (ο πατέρας του μόλις την έχει αποκρούσει, αλλά δεν το ξέρει) θα αρπάξει ένα όπλο και θα τον πυροβολήσει. Η Σίμπιλα θα εξαφανιστεί. Δεν θα την ξαναδεί. Από τα εκατό φιλιά που του είχε τάξει δεν πρόλαβε να της δώσει τα 27, μας λέει.

  Σκότωσε τελικά τον πατέρα του;

  Αφήνεται ανοιχτό το ενδεχόμενο να τον είχε απλά πληγώσει.

  Η ταινία είναι μια εύθυμη σεξοκωμωδία με πολλά χιουμοριστικά επεισόδια που σχετίζονται εντελώς χαλαρά με την κεντρική πλοκή. Η προβολή της «Εμμανουέλλας» σε μια κινηματογραφική αίθουσα θα πυροδοτήσει ακόμη περισσότερα επεισόδια.

  Θα αναφέρουμε τρία από αυτά.

  Η Βερόνικα είναι παντρεμένη με έναν αξιωματικό του πυροβολικού, πηγαίνει όμως και με άλλους άντρες.  Ένας απ’ αυτούς την έχει υπερβολικά μεγάλη και φοβάται να κάνει σεξ μαζί του. Τι κάνει τότε εκείνος; Φοράει δυο ρουλεμάν. Όμως μετά δεν μπορούσε να τα βγάλει. Τελικά, αφού μαζεύτηκαν κάμποσοι, κάποιος σκέφτηκε ένα τρόπο που είχε αποτέλεσμα.

  Και θυμήθηκα μια από τις σεξοϊστορίες της συγχωρεμένης της γιαγιάς μου (μια άλλη την έχω γράψει στο βιβλίο μου «Η λαϊκότητα της κρητικής λογοτεχνίας»).

  Έχουν βάλει το χότζα φυλακή, σε έναν οντά. Μια σανίδα του οντά είχε ένα ρόζο. Βγάζει τον ρόζο, και μένει ανοιχτή η τρύπα. Τον έπιασε όμως η περιέργεια να δει αν χωράει το πουλί του στην τρύπα. Το βάζει λοιπόν στην τρύπα, αλλά αυτό «επρήστηκε» (αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε η γιαγιά μου) και δεν μπορούσε μετά να το βγάλει. Τι να κάνει, τι να κάνει, βγάζει το «τσαπράζι» του και το κόβει.

  Ολότελα κουφό, αλλά εδώ τελειώνει η ιστορία. Θυμάμαι που έλεγα αυτές τις ιστορίες στους φίλους μου, περίοδος εξετάσεων και υποτίθεται ότι είχαμε μαζευτεί για να διαβάσουμε μαζί αλλά δεν είχαμε καμιά όρεξη, και σκάγαμε στα γέλια.

  Και το δεύτερο. 

  Ο αξιωματικός, φορώντας τα κιάλια του, εντοπίζει τη γυναίκα του σε μια πλαγιά με τον γκόμενο. Δίνει συντεταγμένες για βολή. Πέφτει η πρώτη οβίδα. Σκάει δίπλα τους. Αυτοί το βάζουν στα πόδια πανικόβλητοι. Καινούρια βολή. Ούτε αυτή θα τους πετύχει. Τον αξιωματικό τον πιάνει ξαφνικά λουμπάγκο και έτσι σώζονται.

  Για το τρίτο θα γράψω μόνο την ατάκα: «Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις τον άντρα κάποιας στο κρεβάτι μιας άλλης».

  Aπολαυστικότατη η ταινία αυτή της Νανάς Τζωρτζάτζε, δείτε την.