Δεν προλάβαμε να γράψουμε για την Wawa, τη γυναίκα-θύμα στο «Τάννα»,
και βλέπουμε και μια άλλη γυναίκα θύμα, την Άννα.
Ή μάλλον δύο, την Άννα και τη Βασιλίσα.
Θύτης, ο πατέρας-αφέντης.
Καλοβλέπει την
Άννα, ωραία κοπέλα, και την παντρεύει με το γιο του τον Ιβάν αν και είναι
φτωχή. Όμως ούτε να ακούσει για τον Νικολάι, τον φτωχό νέο που αγαπάει η κόρη
του τη Βασιλίσα. Την διώχνει από το σπίτι. Οι δυο νέοι ζουν μαζί.
Ξεσπά πόλεμος, ο Ιβάν και ο Νικολάι πάνε στο
στρατό. Όμως καμιά είδηση από τον Ιβάν. Ο πατέρας του, ίσως πιστεύοντας ότι ο
γιος του σκοτώθηκε, την πέφτει στη νύφη του. Αυτή, δύσκολο να αντισταθεί.
Καρπός αυτής της σχέσης ένα μωρό.
Ο Νικολάι επιστρέφει, όχι όμως ο Ιβάν. Θα
γράψει όμως ένα γράμμα, ήταν αιχμάλωτος. Τον περιμένουν να έλθει.
Η Άννα, αποδιωγμένη από τον άντρα της, τι θα
κάνει;
Θα αυτοκτονήσει.
Η γυναίκα, αιώνιο θύμα.
Βλέπουμε το στυλιζαρισμένο, υπερβολικό
παίξιμο των ηθοποιών του βωβού κινηματογράφου. Όμως η ταινία δεν είναι και τόσο
βουβή. Πλουσιότατη μουσικά σε κάνει να ξεχνάς ότι πρόκειται για βουβό
κινηματογράφο. Ακούμε άφθονα λαϊκά τραγούδια αλλά και σοβαρή μουσική του Sergei Dreznin. Ακούσαμε και το bayan, ένα ρώσικο
μουσικό όργανο σαν ακορντεόν, για το οποίο μάθαμε για πρώτη φορά από συνθέσεις της
Σοφίας
Γκουμπαϊντούλινας.
Αξίζει να τη δείτε την ταινία.
Posts
No comments:
Post a Comment