Κώστας Σταματόπουλος, Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε (2017)

Κώστας Σταματόπουλος, Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε (2017)

  Από χθες στο Στούντιο και στην Αλκυονίδα, με δωρεάν είσοδο για τους πάνω από 65 και κάτω των 17.

  Το ντοκιμαντέρ είναι είδος που αγαπώ και έτσι είχα μεγάλη λαχτάρα να δω το «Τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, εμείς θα νικήσουμε». Το ντοκιμαντέρ αυτό δείχνει την ιστορία του εμφύλιου παρουσιάζοντας άγνωστο κινηματογραφικό υλικό που τραβήχτηκε από τους οπερατέρ του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αλλά και από αρχεία της ΕΡΤ. Συναρπαστικό καθ’ αυτό, μου θύμισε πράγματα που είχα ξεχάσει, και έμαθα πράγματα που αγνοούσα. Για παράδειγμα δεν ήξερα ότι ο Πωλ Ελυάρ είχε πάει στο Γράμμο (ή μήπως ήταν στο Βίντσι; Δεν θυμάμαι), και ένα μήνυμά του μεταδιδόταν από τις ντουντούκες των στρατιωτών του ΔΣΕ στους στρατιώτες του εθνικού στρατού. Και βέβαια η παρουσία γυναικών στις τάξεις του ΔΣΕ από μόνη της εντυπωσιάζει. Οι επόμενες στρατιωτίνες θα είναι στον στρατό του Ισραήλ, αν δεν κάνω λάθος. Δεν ξέρω αν είχε σειρά η Αμερική ή κάποιο άλλο κράτος, αλλά είδα ένα ντοκιμαντέρ που αναφερόταν στους βιασμούς αμερικανών στρατιωτίνων από συναδέλφους τους. Στο ντοκιμαντέρ του Σταματόπουλου ακούστηκε η μαρτυρία ότι ποτέ δεν παρενοχλήθηκαν σεξουαλικά οι συντρόφισσες. Ακόμη κι αν είναι υπερβολή, το υψηλό φρόνιμα των ανδρών του ΔΣΕ θα ήταν αποτρεπτικό για μια τέτοια συμπεριφορά.

  Το έργο είναι παραγωγή της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ. Να ξεκαθαρίσω, δεν υπήρξα ποτέ μέλος του ΚΚΕ. Ψηφοφόρος υπήρξα μόνο μια φορά, στις πρώτες εκλογές μετά την μεταπολίτευση, τότε που υπηρετούσα ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στη Λάρισα. Ψήφισα, θυμάμαι, τον Λουλέ. Και η μικρή αριστερή οργάνωση στην οποία οργανώθηκα στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε οικολογική. Προϊόν της στράτευσής μου στο οικολογικό κίνημα υπήρξαν τα βιβλία μου «Περιβάλλον, διατροφή και ποιότητα ζωής», «Οικολογία και δημοκρατία» και «Ο χορός της βροχής: Οικολογικά παραμύθια και διηγήματα».  
Μετά τη συμμετοχή μου στους οικολόγους-εναλλακτικούς το 1990, η σχέση μου με την πολιτική είναι πια αυτή του απλού ψηφοφόρου. Απογοητευμένος, έπαψα να θέλω να σώσω τον κόσμο. Εξάλλου δεν ήμουν πια νέος. Ο Καζαντζάκης, που φέτος γιορτάζουμε τα 60 χρόνια από το θάνατό του, γράφει κάπου: τότε που ήμουν νέος· και νέος θα πει να θέλεις να σώσεις τον κόσμο.

  Όσοι φοβούνται μήπως πέσουν θύμα της κομμουνιστικής προπαγάνδας δεν είναι ανάγκη να δουν την ταινία. Όσοι θέλουν να γνωρίσουν μια εικόνα της σύγχρονης ιστορίας μας, θα ικανοποιηθούν αφάνταστα από αυτό το ντοκιμαντέρ. Ελπίζουμε, για όσους το μετανιώσουν που δεν το είδαν, να αναρτηθεί στο youtube.