François Truffaut, Κλεμμένα φιλιά (Baisers volés, 1968)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.

  Στην προηγούμενη ανάρτησή μου για τον Τρυφώ, συγκεκριμένα για την ταινία του «Ζιλ και Τζιμ», είχα γράψει ότι είναι ένας σκηνοθέτης που δεν μου πάει. Είχα δει και τη «Γυναίκα της διπλανής πόρτας», πριν δέκα χρόνια ακριβώς, που ούτε και αυτή μου άρεσε. Φυσικά πρέπει να είχα δει και άλλες ταινίες του πριν το blog μου, και δεν τις θυμόμουνα.

Και στις δυο αυτές ταινίες το μοτίβο είναι το ερωτικό τετράγωνο, μια παραλλαγή του ιψενικού τριγώνου, και το στόρι που ανέπτυξε πάνω σ’ αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.

  Τίποτα τέτοιο με τα «Κλεμμένα φιλιά». Είναι μια απολαυστικότατη κωμωδία, είδος που μου αρέσει μεν, όμως κάποιες φορές είμαι ιδιαίτερα αυστηρός στην κριτική μου (Βλέπε «Οικογένεια βαν Πέτεγκεμ»).

  Ο Ζαν Πιέρ Λεό, αγέλαστος σαν τον Μπάστερ Κήτον και αδέξιος σαν τον κύριο Ιλώ, είναι ερωτευμένος. Κατακλύζει με γράμματα την κοπέλα που αγαπά η οποία, εξαιτίας αυτής του της αδεξιότητας και της πίεσης που της ασκεί τρέφει αμφιθυμικά αισθήματα απέναντί του. Τον βλέπουμε να εγκαταλείπει το στρατό όπου είχε καταταγεί εθελοντής, για υπηρεσία τριών χρόνων. Δεν άντεξε να μείνει παραπάνω από λίγους μήνες, ευτυχώς χωρίς σοβαρές συνέπειες. Μια δουλειά σαν νυχτερινός ρεσεψιονίστ φαίνεται να του πηγαίνει, όμως τα κάνει θάλασσα όταν εξαιτίας του ο ιδιωτικός ντετέκτιβ τσακώνει σε ένα δωμάτιο το παράνομο ζευγάρι. Φυσικά το αφεντικό θα τον απολύσει, όμως ο ντετέκτιβ θα του βρει αμέσως δουλειά στο γραφείο που εργάζεται.

  Από τα πιο απολαυστικά επεισόδια στην ταινία είναι εκείνα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της εργασίας του σαν ντετέκτιβ. Φυσικά και εδώ κάποια στιγμή θα τα κάνει θάλασσα. Πώς; Να πούμε μόνο μια ατάκα, ο κος τάδε πλήρωσε 400.000 φράγκα για να βρεθεί κερατωμένος. Και από ποιον νομίζετε;

Και πάλι θα απολυθεί.

  Αυτή τη φορά θα βρει δουλειά σαν τεχνικός τηλεοράσεων. Και φτάνουμε στο απολαυστικό επεισόδιο του τέλους, όπου με επιδέξιο τρόπο η κοπέλα που αγαπά καταφέρνει και τον ρίχνει στην αγκαλιά της (κομψή διατύπωση: στην κυριολεξία τον ρίχνει στο κρεβάτι της, όπου τους βλέπουμε μαζί μετά από ένα αφηγηματικό κενό).

  Τα «κλεμμένα φιλιά» πού κολλάνε;

  Μια φορά, στην αρχή της ταινίας, της «έκλεψε» ένα φιλί. Μια δεύτερη φορά, με μια chica de placer, δεν τα κατάφερε. Γιατί;

  -Όχι στο στόμα.

  -Γιατί;

  -Ποτέ με τους πελάτες.

   Όλες τους· ή σχεδόν.

  Μου άρεσε φοβερά αυτή η ταινία.

  Τελικά διαπιστώνω ότι βιάστηκα να γράψω ότι ο Τρυφώ είναι ένας σκηνοθέτης που δεν μου πάει. Φυσικά επιμένω να μην τον δω πακέτο, όπως και κάθε δυτικό σκηνοθέτη. Πακέτο θα βλέπω μόνο ιρανούς, κινέζους και γιαπωνέζους. Όμως θα τελειώσω τον Βιμ Βέντερς τον οποίο ήδη ξεκίνησα.