Wim Wenders, Pope Francis: a man of his word (2019)

Wim Wenders, Pope Francis: a man of his word (2019) 

  Και φτάσαμε στο τέλος!!!

  Η τελευταία ταινία του Βέντερς είναι το ντοκιμαντέρ «Ο πάπας Φραγκίσκος: ένας άνθρωπος που κρατάει το λόγο του».

  Τα μόνα πράγματα που ήξερα για τον πάπα Φραγκίσκο είναι αυτά που έμαθα από την ταινία «Οι δυο πάπες» του Φερνάντο Μεϊρέγες, έργο που η πλοκή του είναι οι συζητήσεις του πρώην με τον νυν πάπα, στην προσπάθειά του να τον πείσει να αναλάβει το αξίωμα. Το ντοκιμαντέρ του Βέντερς αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τη συνέχειά του, αφού μας δείχνει τον πάπα αφού έχει επιλεγεί από το κονκλάβιο.

  Το ότι ο Βέντερς είναι ανθρωπιστής το επιβεβαίωσα άλλη μια φορά με αυτό το ντοκιμαντέρ για τον ανθρωπιστή πάπα. Πραγματικά με εξέπληξαν αυτά που είδα. Όχι τόσο για το ότι είναι αντικείμενο λατρείας και υπάρχει κοσμοσυρροή στις διάφορες επισκέψεις του ανά τον κόσμο, αυτό γινόταν με όλους τους πάπες, όσο για τις θέσεις που παίρνει πάνω σε διάφορα ζητήματα: Πρέπει να καταπολεμήσουμε την πείνα και την υπανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου. Η προστασία του περιβάλλοντος πρέπει να μπει στην κορυφή της ατζέντας των προτεραιοτήτων μας. Μηδέν ανοχή για τους παιδόφιλους, μη εξαιρουμένων των ιερωμένων που έχουν αποκαλυφθεί ως παιδόφιλοι (ο προηγούμενος πάπας, αν θυμάμαι καλά, τα κουκούλωνε). Οι ομοφυλόφιλοι είναι αδέλφια μας (να θυμίσω ότι η ποινή για τους ομοφυλόφιλους στο Ισλάμ, σύμφωνα με τη σαρία, είναι ο θάνατος. Στο Ιράν, διάβασα, τον αποφεύγουν με την αλλαγή φύλου). Το ίδιο και οι μετανάστες (είδαμε συγκλονιστικές ντοκιμαντερίστικες σκηνές). Και άλλα πολλά.

  Η επιλογή επίσης του ονόματος, από τον άγιο Φραγκίσκο, δείχνει πολλά για το άτομό του.   

  Βλέπουμε δραματοποιημένες εικόνες από τη ζωή του άγιου Φραγκίσκου κατά διαστήματα μέσα στην ταινία (δεν αποκλείεται όμως να είναι και από ταινία που αγνοώ, δεν έχω χρόνο να το ψάξω).

  Χρειάζεται να πούμε ότι η ζωή του άγιου Φραγκίσκου συγκίνησε βαθύτατα τον Καζαντζάκη; Όμως να πω ότι ο «Φτωχούλης του Θεού» είναι το βιβλίο του που μου αρέσει περισσότερο απ’ όλα.

  Πρέπει να το πω κι αυτό, δεν είμαι καθόλου θρησκευόμενος (για να μην πω περισσότερα), όμως με συγκινεί κάθε βαθύτατο θρησκευτικό αίσθημα. Η ταινία του ιρανού Habib Bahmani «Η Σάλμα και το μήλο» είναι απ’ αυτές που με έχουν συγκινήσει περισσότερο.

  Το ντοκιμαντέρ αυτό, βλέπω, έχει προβληθεί σε διάφορες χώρες. Μήπως πρέπει να προβληθεί και στην Ελλάδα; Μου άρεσε πολύ περισσότερο από τους «Δυο πάπες».

  Ξέχασα να το πω, το πρόσωπο του πάπα Φραγκίσκου είναι ένα πρόσωπο που εκπέμπει αγάπη και καλοσύνη. Και πιστεύω ότι είμαι καλός φυσιογνωμιστής.

  Θα παραθέσω μια εκτενή ατάκα του:

  «Αν μου πει κανείς, δώσε ένα παράδειγμα της όμορφης καθημερινής ομορφιάς με το οποίο μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους να αισθανθούν καλύτερα, να είναι πιο ευτυχισμένοι, μου έρχονται στο νου δυο πράγματα, το χαμόγελο και η αίσθηση του χιούμορ. Το χαμόγελο είναι το λουλούδι της καρδιάς».

  Επίσης μας λέει ότι κάθε πρωί, μετά την πρωινή του προσευχή, απαγγέλει την «πρωινή προσευχή» του sir Thomas More, γνωστού για την «Ουτοπία» του την οποία διάβασα πριν χρόνια, και η οποία ξεκινάει ως εξής: Θεέ μου, δώσε μου μια καλή χώνεψη, αλλά πιο πρώτα δώσε μου κάτι να χωνέψω».

  Κοίτα να δεις, ψάχνοντας στο youtube τη βρήκα ολόκληρη. Αξίζει να τη διαβάσετε.

  Και εγώ έχω καλή σχέση με το χαμόγελο. Μια πολύ χαρακτηριστική περίπτωση δεν γίνεται να την παραθέσω εδώ, την έχω παραθέσει όμως σε ένα αυτοβιογραφικό μου κείμενο. Να πω μόνο ότι το πρώτο από τα «Αυτοβιογραφικά αποσπάσματά» μου έχει τίτλο «Το χαμόγελο». Όσο για το αν διαθέτω αίσθηση του χιούμορ, το ξέρουν πολύ καλά αυτοί που διαβάζουν, αυτό τον καιρό, τις αναρτήσεις μου για τον κορονοϊό.

  Η προηγούμενη ανάρτηση δεν ήταν για την προηγούμενη ταινία του «Στο βαθύ γαλάζιο» την οποία είδα πριν τρία χρόνια στη δημοσιογραφική προβολή, ήταν για την προ-προηγούμενη ταινία του «Οι ωραίες μέρες του Αρανχουέθ».

  Θέλω να κλείσω αυτή την ανάρτηση με ένα ανέκδοτο προς επίρρωση των παραπάνω, που έχει σχέση με τον πάπα. Είναι λίγο μεγάλο, αλλά αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε.

  «Ήταν κάποτε ο Μητσάρας άνεργος και άφραγκος έψαχνε για δουλειά με κύριο προσόν του τις πολλές γνωριμίες που είχε. Πάει στο Σημίτη και του λέει:
- Κωστάκη βόλεψε με κάπου γιατί έχω μείνει άφραγκος και η γυναίκα μου φωνάζει.
- Εντάξει ρε Μητσάρα, πάρε μια συστατική επιστολή και πήγαινε στο διευθυντή της Ντασό στη Γαλλία (Κατασκευαστές αεροπλάνων).
Πάει στη Γαλλία βλέπει το διευθυντή και του λέει:
- Είμαι ο πασίγνωστος Μητσάρας και μ’ έστειλε ο Κωστάκης ο Σημίτης για δουλειά.
- Βεβαίως βεβαίως, έχω ειδοποιηθεί κιόλας από τον πρωθυπουργό σας και μου είπε τα καλύτερα λόγια για σας. Για πείτε μου λοιπόν τι γνώσεις έχετε γύρω από τα αεροπλάνα;
- Τίποτα!
- Από επιστημονικές γνώσεις;
- Τίποτα!!
- Από τεχνικές γνώσεις;
- Τίποτα!!
- Από Η/Υ;
- Σκράπας!!!
- Καλά και τι ξέρεις;
- Να σου πω την αλήθεια δεν έχω δουλέψει ποτέ στη ζωή μου αλλά έχω πολλές γνωριμίες!!!
- Τι να τις κάνω τις γνωριμίες λέει εκνευρισμένος ο διευθυντής, αλλά σκέφτεται καλύτερα και αποφασίζει να τον προσλάβει ως θυρωρό μην χαλάσει και τις σχέσεις του με την Ελλάδα.
Μετά από ένα μήνα δουλειά στο πολυτελές θυρωρείο της Ντασό καταφτάνει μια λιμουζίνα και βγαίνει από μέσα ο Καντάφι.
- Μουαμάρ!! κολλητέ τι κάνεις εδώ λέει ο Μητσάρας.
- Μητσάρα λεβεντιά πόσο χαίρομαι που σε βλέπω αλλά εσύ τι κάνεις εδώ;
- Δουλεύω κανά μήνα εδώ.
- Εγώ ήρθα να διαπραγματευτώ τιμή για 100 αεροπλάνα.
- Ε τότε θα τα πάρεις από την εταιρεία μου, τόσα χρόνια φίλοι είμαστε.
- Αυτό εννοείται σύντροφε και όντως ο Καντάφι αγοράζει 100 αεροπλάνα τρίβοντας τα χέρια του από ικανοποίηση ο διευθυντής.
Μετά από 3 μήνες καταφτάνει μια λιμουζίνα στο θυρωρείο του Μητσάρα και βγαίνει απο μέσα ο Κλίντον.
- Μπιλ!!!
- Μητσάρα!!! Δεν το πιστεύω, τι κάνεις εδώ;
- Δουλεύω 4 μήνες εδώ.
- Να φανταστείς ότι μόλις χθες μιλούσαμε με τη Χίλαρυ για σένα ότι χάθηκες ρε αδερφάκι μου.
- Δουλειές, δουλειές Μπιλάρα μου και αν ήρθες για αεροπλάνα θα τα πάρεις από την εταιρεία μου. Εντάξει;
- Φυσικά, απαντά ο Κλίντον και παραγγέλνει 300 αεροπλάνα.
Βλέπει το σκηνικό ο διευθυντής και μένει άναυδος. Πάει στον Μητσάρα και του λέει:
- Καλά ρε αδερφάκι μου όλους τους ξέρεις;
- Δεν υπάρχει άνθρωπος στο πλανήτη που να μην με ξέρει.
- Σιγά μη ξέρεις και το Πάπα.
- Με το Πάπα φάγαμε ψωμί και αλάτι μαζί και λες να μην τον ξέρω;
- Αποκλείεται.
- Αμα γουστάρεις αφεντικό να βάλουμε ένα στοιχηματάκι, ένα συμβολικό ποσό όμως γιατί είμαι και μεροκαματιάρης, ότι αύριο που θα έρθει στη Γαλλία για περιοδεία θα είμαι δίπλα στο βήμα και θα αγκαλιαστούμε και θα φιληθούμε κιόλας και εσύ θα είσαι από κάτω να μας δεις.
- Εντάξει απαντάει ο διευθυντής και φεύγει.
Την επόμενη μέρα ήρθε ο πάπας χαμός στη Γαλλία για την υποδοχή του, και κάτω από το βήμα που θα μίλαγε ο πάπας βρίσκεται όλη η ελίτ της Γαλλίας καθώς και ο διευθυντής της Ντασό, και μάλιστα μπροστά μπροστά για να επιβεβαιώσει και το στοίχημα που έχει με τον Μητσάρα.
Πράγματι βγαίνει ο πάπας υποβασταζόμενος από τον ΜΗΤΣΑΡΑ! Αγκαλιές, φιλιά και κακό με τον Μητσάρα και κάγκελο ο διευθυντής!
Οπότε εκεί που μίλαγε ο πάπας και έλεγε τα δικά του βλέπει ο Μητσάρας το αφεντικό του να λιποθυμάει.
Κατεβαίνει κάτω, τον αρχίζει στις σφαλιάρες, του ρίχνει νερό για να συνέλθει, συνέρχεται και λέει στον Μητσάρα:
- Εντάξει ρε Μητσάρα το στοίχημα το έχασα αλλά λιποθύμησα για άλλο λόγο.
- Για ποιο λόγο ρε αφεντικό;
- Από πίσω μου καθότανε ο πρωθυπουργός της Μογγολίας και τι μου λέει ρε Μητσάρα;
- Τι σου λέει ρε αφεντικό;
- Εκείνος ο τύπος με τη καπελάρα και τη κόκκινη ποδιά ΔΙΠΛΑ από τον ΜΗΤΣΑΡΑ ποιος είναι;».

  Ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι ενδοκειμενικές ενδείξεις θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς ότι αυτό το ανέκδοτο φτιάχτηκε πριν γίνει πάπας ο πάπας Φραγκίσκος.

  Για όσες ταινίες του Βέντερς έχω γράψει, δηλαδή σχεδόν όλες, έχω κάνει μια συνολική ανάρτηση. Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ.