Book review, movie criticism

Tuesday, July 26, 2022

Hikari, 37 seconds (2019)

Hikari, 37 seconds (2019)


 

  Τα 37 δευτερόλεπτα που έκανε να αναπνεύσει η Yuma Takada κατά τη γέννησή της, που οφειλόταν εν πολλοίς στο ότι ήλθε δεύτερη μετά τη δίδυμη αδελφή της, ήταν αρκετά για να της δημιουργήσουν εγκεφαλική παράλυση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περπατήσει και να κινείται με καροτσάκι. Για της ανάγκες της, λούσιμο, ντύσιμο, τη βοηθάει η μητέρα της.  

  Είναι ταλαντούχα στο manga, όπως είναι γνωστό το γιαπωνέζικο comics. Δουλεύει για κάποιαν η οποία εκμεταλλεύεται το ταλέντο της. Την πληρώνει, αλλά τη «δόξα» την καρπώνεται η ίδια. Δεν την αναφέρει καν σαν βοηθό. Όταν σε μια παρουσίαση manga όπου είχε πάει και η Yuma την αγνοεί τελείως, η Yuma καταλαβαίνει ότι είναι καιρός να την κάνει.

  Μια εκδότρια βρίσκει θαυμάσια τα σχέδιά της, αλλά οι σκηνές σεξ δεν είναι πειστικές. Έχει κάνει έρωτα; Να κάνει, και τότε να ξαναέλθει.

  Ο πληρωμένος έρωτας θα είναι η είσοδός της στον κόσμο. Θα γνωρίσει άτομα, θα διασκεδάσει, θα μεθύσει, θα το σκάσει από το σπίτι, από την υπερπροστατευτική μητέρα της που δεν την αφήνει να ξεπορτίσει ούτε να ντύνεται όπως θέλει γιατί έξω κυκλοφορούν φρικιά.

  Ευτυχώς που στο δρόμο της βρέθηκαν δυο άτομα γεμάτα καλοσύνη που της συμπαραστάθηκαν και τη βοήθησαν. Με το νεαρό θα πάει να επισκεφθεί τον πατέρα της. Έχει τη διεύθυνσή του από μια κάρτα που της έστειλε, αλλά δεν τόλμησε να επικοινωνήσει μαζί του. Είχε χωρίσει με τη μητέρα της.

  Στο σπίτι του μένει ο αδελφός του. Της λέει ότι πέθανε πριν πέντε χρόνια, και πάντα είχε τη λαχτάρα να τη συναντήσει. Τώρα μαθαίνει για πρώτη φορά για τη δίδυμη αδελφή της που εργάζεται ως δασκάλα στην Ταϊλάνδη.

  Θα πάει να τη συναντήσει, με τη βοήθεια του νεαρού. Συγκινητική η συνάντηση.

  Γιατί χώρισε η μητέρα της;

  Γιατί την αγαπούσε πάρα πολύ και δεν ήθελε να την αποχωριστεί.

  Συμπληρώνουμε με το μυαλό μας το στόρι: ο πατέρας της δεν άντεχε να ζει με μια ανάπηρη κόρη και ήθελε να τη δώσουν σε ίδρυμα, όμως αυτή αρνήθηκε. Πήρε την άλλη κόρη και έφυγε.

  Πολλοί άνδρες έχουν δυσκολία να αποδεχθούν τη γέννηση ενός ανάπηρου παιδιού. Ο άντρας μιας φίλης μου την εγκατέλειψε όταν γεννήθηκε το τρίτο τους παιδί, η δεύτερη κόρη τους, με σύνδρομο down. Μια ηρωίδα μητέρα, πραγματικά τη θαυμάζω.

  Υπερπροστασία λοιπόν που έπνιγε τη Yuma, όμως και μια απέραντη αγάπη γεμάτη αυτοθυσία.

  Ναι, η αδελφή, όταν πάει στην Ιαπωνία θα επισκεφθεί τη μητέρα τους.

  Και η Yuma;

  Καταπληκτική η δουλειά της, δεν υπάρχει σεξ σ’ αυτήν, είναι manga για παιδιά, προσλαμβάνεται.

  Συγκινητική ταινία με θέμα ένα άτομο με ειδικές ανάγκες.

  Και τι εκπληκτική στην ερμηνεία της η Mei Kayama, που πάσχει και η ίδια από εγκεφαλική παράλυση.

  Θυμάμαι δυο άλλες ταινίες όπου τα κεντρικά πρόσωπα ήταν AMEA. Τη μια σίγουρα την ξέρετε, «Ο άνθρωπος της βροχής» (1988) με τον Ντάστιν Χόφμαν στο ρόλο του αυτιστικού αδελφού. Την άλλη όχι, είναι κινέζικη, «The shower» (1999), όπου τον κεντρικό ήρωα, ένα άτομο με σύνδρομο down, τον υποδύεται ένα άτομο που πραγματικά έχει σύνδρομο down. Επί τη ευκαιρία θα τις ξαναδώ για να γράψω δυο λόγια και γι’ αυτές.  

  Ουάου!!! Η ταινία της Hikari «Where we begin» έχει βαθμολογία στο IMDb 9,6. Πάτροκλε, κάνε κάτι.

No comments: