Bo Widerberg, Αγριόπαπια (1989)

Bo Widerberg, Αγριόπαπια (1989)

 

  Αποφάσισα να δω την «Αγριόπαπια» μετά από μια αναφορά που έκανα σ’ αυτήν στην ανάρτησή μου για την ταινία του Παπακαλιάτη «Ένας άλλος κόσμος». Θα συνεχίσω με το «Κουκλόσπιτο».

  Πρόκειται για τηλεταινία, σχεδόν τρίωρη, σε τρία επεισόδια. Όπως είναι φυσικό θα μετέφερε το περισσότερο κείμενο, αν όχι όλο, του θεατρικού έργου του Ίψεν.

  Ευτυχισμένη οικογένεια, ο Χιέμλερ, η γυναίκα του η Τζήνα και η κόρη τους η Hedvig. Όμως όλα θα καταστραφούν όταν ο Gregers, παλιός του φίλος που είχαν χρόνια να ιδωθούν, αποκαλύπτει στον Χιέμλερ τη σχέση που είχε ο πατέρας του με την Τζήνα, που ένα διάστημα ήταν υπηρέτριά τους. Καθώς η Hedvig έχει προβλήματα όρασης όπως και ο πατέρας του, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είναι κόρη του.

  Ο Gregers είναι ο φονταμενταλιστής της αλήθειας. Πιστεύει ότι με την αποκάλυψη ο Χιέμλερ θα ανέλθει σε ένα υψηλό επίπεδο αυτοσυνείδησης από το οποίο μπορεί να συγχωρέσει. Όμως συμβαίνει εντελώς το αντίθετο. Σπρώχνει μακριά την κόρη του που τώρα πια ξέρει ότι δεν είναι δική του, και ετοιμάζει τα μπογαλάκια του να φύγει από το σπίτι.

  Η Hedvig αυτοκτονεί. Η αγριόπαπια με το σπασμένο φτερό την οποία περιποιείται είναι ένα σύμβολο που συμβολίζει την ίδια, καθώς η στάση του πατέρα της της τσάκισε τα φτερά. Ανάλογο σύμβολο χρησιμοποιεί και ο Τσέχωφ με τον σκοτωμένο «Γλάρο», που συμβολίζει τη Νίνα της οποίας η εγκατάλειψη από τον συγγραφέα τής σκότωσε στην ψυχή.

  Στον αντίποδα του Gregers είναι ο γιατρός Relling. Αυτός πιστεύει στην «Αναγκαιότητα του μύθου» (ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου μου), στην ανάγκη να παραμυθιάζουμε και να κρύβουμε την αλήθεια. Παραμυθιάζει τον Χιέμλερ ότι είναι ικανός να κάνει μια εφεύρεση πάνω στη φωτογραφία (εργάζεται ως φωτογράφος), δίνοντας έτσι ένα σκοπό στη ζωή του που του ανεβάζει τη διάθεση. Κατηγορεί ευθέως τον Gregers που αποκάλυψε το μυστικό.

  Αλλά για την αναγκαιότητα του ψέματος κάποιες φορές, γράφω στην ανάρτησή μου για την ταινία του Παπακαλιάτη.

  Κάπως άχρωμη στο ρόλο της η Amy Veness ως Τζήνα, όμως εξαιρετικός ο Lionel Atvill ως Χιέμλερ. Μέχρι τη μέση η ταινία μου φάνηκε βαρετή, όμως αυτό έχει να κάνει με το στόρι. Μετά την αποκάλυψη και το σασπένς που δημιουργείται στη συνέχεια, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.