František Vláčil, Smoke on the potato fields (1977)

František Vláčil, Smoke on the potato fields (1977)

 

  Με αφορμή το «Άσπρο περιστέρι» που παίζεται από την Πέμπτη που μας πέρασε, και την «Παγίδα του διαβόλου», που θα παίζεται από την ερχόμενη Πέμπτη στο Στούντιο.

  Ο γιατρός μόλις έχει χωρίσει με τη γυναίκα του. Αποχαιρετιούνται φιλικά στο αεροδρόμιο. Επιστρέφει στην πατρίδα του, την Τσεχοσλοβακία. Θα εργασθεί ως αγροτικός γιατρός σε ένα χωριό.

  Υποβάθμιση, σε σχέση με το προηγούμενο πόστο του;

  Δεν το είδε καθόλου έτσι, και γι’ αυτό τον θαύμασα. Το να προσφέρεις στους ανθρώπους, από οποιοδήποτε πόστο, είναι αξιοθαύμαστο. Θα κερδίσει την εμπιστοσύνη και την αγάπη των χωριανών παρά τις αρχικές επιφυλάξεις τους.

  Όμως δίπλα στη δική του ιστορία υπάρχουν δυο ακόμη.

  Μοιράζεται το διαμέρισμα που μένει με ένα ζευγάρι, που είναι άτεκνοι. Η συμβουλή του είναι να πάνε να τους δει ένας γυναικολόγος στην Πράγα. Ο άντρας έχει έντονες αντιρρήσεις. Όχι, αν τύχει και φταίει αυτός θα τον κάνει ο γιατρός βούκινο.

  Θα φύγει από το σπίτι.

  Εκεί θα φιλοξενηθεί η νεαρή κοπέλα που έχει μείνει έγκυος από τον οδηγό του νοσοκομειακού. Ο γιατρός είχε αρνηθεί πεισματικά να της κάνει έκτρωση.

  Μια εξέταση που της κάνει δείχνει ότι θα έχει δύσκολη εγκυμοσύνη. Πρέπει να νοσηλευτεί σε μαιευτήριο, για σιγουριά. Την μεταφέρει εκεί.

  Αυτή, νιώθοντας μοναξιά, το σκάει για να επιστρέψει στη γυναίκα που τη φιλοξενεί. Δεν βρέθηκε κανένα οτοστόπ, θα κάνει τη διαδρομή με τα πόδια.

  Θα γεννήσει πρόωρα.

  Ο γιατρός θα τη μεταφέρει εσπευσμένα στο νοσοκομείο.

  Δεν θα προλάβει, στο δρόμο θα καταλήξει.

  Πολύ καλή ταινία με ένα τέλος γεμάτο αγωνία. Τελικά ο Βλάτσιλ είναι μάστορας στο χειρισμό του σασπένς.

  Το μωρό που έχει γεννήσει η κοπέλα θα γίνει ο συνδετικός κρίκος που θα ενώσει πάλι τη γυναίκα με τον άντρα της.

  Μου άρεσε πολύ η ταινία.

  Ανθρώπινη, πολύ ανθρώπινη.

 H προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Sirius» (1975).