František Vláčil, Saving electrical energy (1950)

František Vláčil, Saving electrical energy (1950)

 

  Με αφορμή το «Λευκό περιστέρι» που παίζεται από προχθές στους κινηματογράφους.

  Στην ανάρτησή μου για το «Δηλητήριο του φιδιού» εξηγώ γιατί αποφάσισα να δω πακέτο τον Φράντισεκ Βλάτσιλ.

  Δεν βλέπω ταινία χωρίς υπότιτλους. Όμως αυτήν αποφάσισα να τη δω και να κάνω ανάρτηση, μόνο για τον τίτλο: Εξοικονομώντας ηλεκτρική ενέργεια.

  Δεν είναι εντελώς επίκαιρη;

  Ό,τι καταλάβω.

  Είναι η πρώτη ταινία του εικοσιεξάχρονου τότε Βλάτσιλ, εκπαιδευτική, μικρού μήκους, μόλις 12 λεπτών.  

  Έξυπνο σενάριο.

  Βλέπουμε τον ηλικιωμένο πατέρα να διαβάζει έχοντας αναμένει την ηλεκτρική σόμπα, όπως εγώ καλλιώρα, τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές. Εγώ δεν εξοικονομώ ενέργεια, εξοικονομώ όμως φάρμακα.

  Έρχεται ο γιος, την κλείνει.

  Και καλά κάνει.

  Δεν μπορείς να έχεις αναμμένη τη σόμπα και να είσαι με το πουκάμισο και ένα γιλέκο.

  Εγώ τώρα φοράω μπουφάν.

  Ο γέρος ξαπλώνει στον καναπέ. Αφήνει ανοικτό το πορτατίφ.

  Ο γιος το κλείνει, όπως και τη σόμπα που ο πατέρας του την είχε ανάψει ξανά.

  Μετά ο Βλάτσιλ πηγαίνει στα πιο περίπλοκα.

  Μας δείχνει μια ατμομηχανή.

  Μετά ένα εργοστάσιο.

  Εγώ, αυτό που μπορώ να υποθέσω, είναι μια εφαρμογή του νόμου της φθίνουσας απόδοσης, που τον διάβασα για τα λιπάσματα. Τον ξέρω και για τα αυτοκίνητα. Υπάρχει μια ιδανική σχέση κατανάλωσης βενζίνας και ταχύτητας. Με όσο μεγαλύτερη ταχύτητα τρέχεις τόσο περισσότερη βενζίνη καταναλώνεις, και όταν η ταχύτητα είναι πολύ μεγάλη, η μονάδα βενζίνης δεν αντιστοιχεί στα χιλιόμετρα που αντιστοιχεί η μονάδα βενζίνης όταν το αυτοκίνητο πηγαίνει με κανονική ταχύτητα.