František Vláčil Snake’s venom (1981)

František Vláčil Snake’s venom (1981)

 

  Με αφορμή το «Λευκό περιστέρι» που παίζεται από προχθές στους κινηματογράφους.

  Όπως ο Ντοστογιέφσκι στον «Παίχτη» του εκδραματίζει το μεγάλο του πρόβλημα, τον εθισμό του στον τζόγο, έτσι και ο Βλάτσιλ εκδραματίζει στο «Δηλητήριο του φιδιού» τον εθισμό του στο ποτό.

  Η κοπέλα πηγαίνει να βρει τον πατέρα της. Να έλθω μαζί σου, της λέει το αγόρι της. Όχι, θα πάω μόνη μου.

  Είναι σε διακοπές.

  Η μητέρα της δεν τον άφηνε να τη δει. Μάλλον γιατί την πίεζε για έκτρωση. Έφυγε. Όμως νοιαζόταν, έστελνε χρήματα.

  Όταν εμφανίστηκε ένας «θείος», η μητέρα της τής είπε ότι ο πατέρας της πέθανε. Μετά από μια σοβαρή ασθένεια που τελικά την οδήγησε στο θάνατο, και με το θείο να έχει εξαφανιστεί, της ομολόγησε ότι ο πατέρας της ζει.

  Ζει, αλλά είναι αλκοολικός.

  Εργάζεται σαν μηχανικός σε μια ερημιά. Ζει σε τροχόσπιτο, όπως όλοι. Είναι καταχείμωνο, τα πάντα είναι καλυμμένα με χιόνι.

  Η αμήχανη συνάντηση δεν με ξεγέλασε όπως τη βικιπαίδεια. Χάρηκε που είδε την κόρη του. Το ίδιο φυσικά και αυτή.

  Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας είναι σκηνές και πλάνα από την αγαπησιάρικη αυτή σχέση πατέρα και κόρης, που ειδώθηκαν για πρώτη φορά.

  Δεν κράτησε την υπόσχεσή του, ότι δεν θα ξαναπιεί.

  Η κόρη, απογοητευμένη, σηκώνεται και φεύγει.

  Με συγκίνησε πάρα πολύ αυτή η ταινία.

  Τόσο πολύ, που αποφάσισα τελικά να δω τον Βλάτσιλ πακέτο.

  Εξαιρετικοί στις ερμηνείες τους οι δυο πρωταγωνιστές.

  Τον «Άλμπερτ» αποφάσισα να τον δω γιατί είδα ότι είναι μεταφορά ενός διηγήματος του Τολστόι.

  Να το διαβάσω και να κάνω τη σύγκριση, όπως το συνηθίζω.

  Μα μήπως το έχω διαβάσει;

  Ναι, το είχα διαβάσει. Κεντρικός ήρωας είναι ένας αλκοολικός μουσικός.

  Και μ’ αυτή την ταινία ο Βλάτσιλ εκδραματίζει το πρόβλημά του.

  Γι’ αυτή θα γράψουμε όταν έλθει η σειρά της.

  Τώρα που αποφασίσαμε να τον δούμε πακέτο, θα δούμε χρονολογικά τις ταινίες του.