Ισλάμ

Δεν μου αρέσει να κάνω πολιτικά σχόλια, και δεν κάνω, αλλά εδώ θα κάνω εξαίρεση. Αφενός γιατί δεν είναι κάτι που αφορά την Ελλάδα, και αφετέρου γιατί με ενδιαφέρουν τα του ισλάμ.

Το έγραψα ήδη σε σχόλιο:

Δεν έχετε καμιά ελπίδα.

Εσείς οι ιρανοί που εξεγείρεστε κατά τη καθεστώτος, με αφορμή τη δολοφονία της νεαρής κούρδισας γιατί δεν φορούσε τσαντόρ. Όταν σκοτώνεις στο όνομα του Αλλάχ δεν έχεις κανένα ενδοιασμό, όσοι κι αν είναι οι νεκροί. Ο Σάχης όμως είχε, γι’ αυτό όταν πολλαπλασιάστηκαν οι νεκροί τα μάζεψε και έφυγε.

Το καινούριο:

Η Golshifteh Farahani (Αν δεν την ξέρετε δεν φταίω εγώ, που εσείς βλέπετε μόνο αμερικανιές, προϊόντα του αμερικάνικου πολιτισμικού ιμπεριαλισμού) αναρτά συνεχώς στο Instagram εικόνες και βίντεο από την εξέγερση (εκτελέσεις εν ψυχρώ, βιασμοί νεαρών κοριτσιών, καταδίκες σε θάνατο απλά για συμμετοχή σε διαδηλώσεις), και διαμαρτύρεται γιατί η Δύση κοιτάζει απαθής.

Μπορώ να φανταστώ.

Δεν θέλει να δώσει λαβή στο καθεστώς να υποστηρίξει ότι οι εξεγέρσεις είναι υποκινούμενες απ’ αυτή, πράγμα που θα οδηγούσε σε συσπείρωση τους οπαδούς του.

Όμως δεν είναι μόνο αυτό.

Ο κόσμος, βλέποντας αυτά που συμβαίνουν στο Ιράν, θα συνειδητοποιήσει περισσότερο τι σημαίνει ισλάμ.

Όχι, δεν είναι ισλαμοφοβία, είναι φόβος του ισλάμ.

Θα το ξαναγράψω για να μην παρεξηγηθώ. Η αντίληψή μου για το ισλάμ δεν έχει σχέση με την αντίληψή μου για τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, τους σημερινούς «κολασμένους της γης», τους οποίους συμπονώ για τη μοίρα τους.