Mikio Naruse, Flunky, work hard! (1931)

Mikio Naruse, Flunky, work hard! (1931)

 

  Δύσκολη δουλειά να είσαι ασφαλιστής.

  Θλιβερό να είσαι φτωχός, να μην έχεις να πληρώσεις το νοίκι και να κάνεις ένα δώρο στο παιδί σου.

  Αυτή είναι η περίπτωση του Okabe.

  Πάνω που ήταν έτοιμος να καταφέρει τη γειτόνισσα να ασφαλίσει τα παιδιά της, πλακώνει ο άλλος ασφαλιστής. Και αρχίζουν να τσακώνονται. Απηυδισμένη η γειτόνισσα τους διώχνει και τους δυο.

  Άλλο πρόβλημα.

  Ο γιος του τσακώνεται με το γιο της γειτόνισσας.

  Άντε τώρα να μπαλώσεις την κατάσταση.

  Τραγικομεντί είναι αυτή η μικρού μήκους, 29 λεπτών ταινία, του Μίκιο Ναρούσε, η πιο παλιά από αυτές που σώθηκαν.

  Το δράμα το είδαμε, αλλά η κομεντί;

  Ο φουκαράς, για να κερδίσει τα παιδιά της γειτόνισσας (ο άλλος έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της υπηρέτριας που φυλάει το μωρό, ναι, θα μιλήσει για πάρτη του στην κυρία) κάθεται και παίζει πρώτ’ ελιά με τα παιδιά (έτσι τη λέγαμε στη χωριό, βάζω το frame για να καταλάβετε για ποιο παιχνίδι πρόκειται). Γίνεται ρεζίλι. Ακόμη περισσότερο, όταν τα παιδιά βλέπουν το τρυπημένο του παπούτσι.

  Όμως το δράμα δεν τελειώνει εδώ.

  Ένα παιδί λέει κτυπήθηκε από το τραίνο.

  -Τι λέτε, δεν ασφαλίζετε τα παιδιά σας; (πέντε έχει η γειτόνισσα). Είδατε τι έπαθε το άλλο παιδί (η γειτόνισσα είχε προς στιγμήν ανησυχήσει γιατί έλειπε το μεγάλο της).

  Ικανοποιημένος φεύγει, με τα πέντε ασφαλιστήρια στην τσάντα του.

  Τελικά το παιδί που κτυπήθηκε ήταν το δικό του.

  Του αγοράζει ένα αεροπλανάκι, που τόσο το ήθελε.

  Μάλλον αυτό ήταν που του έδωσε δύναμη και ξέφυγε από το θάνατο.

  Νομίζω ότι την κωμωδία θα την εγκαταλείψει οριστικά ο Ναρούσε και θα μείνει στο δράμα.

  Νομίζω, πρέπει να δω και τις υπόλοιπες. Απλά διαβάζω στη βικιπαίδεια για το απαισιόδοξο βλέμμα με το οποίο βλέπει τη ζωή.