Κι άλλες μαντινιάδες-Ευχές και για το 2013 (σελ. 32-33)

Ευχές και για το 2013

Γράφω στον τοίχο μου στο facebook.

Όσες φορές κι αν θα σας πω ευχές το νέο χρόνο
μια θα ’ναι πάντα επίκαιρη, υγεία, υγεία μόνο

Σαν τις νιφάδες του χιονιού που ρίχνει όταν χιονίζει
ο νέος χρόνος εύχομαι χαρές να σας χαρίζει.

Μαζεύω κάμποσα like και ένα χαιρετισμό, από τη φίλη μου από το Λέξημα, τη Στέλλα την Κοντογιάννη.

Γεια σου Μπάμπη με τις μαντινιάδες σου.

Καλή χρονιά Στέλλα μου, δεν είναι δικές μου, μου τις έστειλαν στο κινητό.

Θα μπορούσαν να είναι και δικές σου, οι μαντινάδες είναι λαϊκή δημιουργία που διαδίδεται προφορικά. Είναι ένα παραδοσιακό στοιχείο που επιβιώνει αρκετά καλά ακόμη και σήμερα.

Στέλλα, αυτό το είδα σαν πρόκληση, και είπα να πω κι εγώ ευχές με δική μου μαντινιάδα.

Χίλιες χαρές σας εύχομαι για τον καινούριο χρόνο
ποτέ μη συναντήσετε το μίσος και το φθόνο

Μια άλλη φίλη, η Βικτώρια Μακρή, με χαιρετάει.

Καλημέρα Μπάμπη μου!!!

Καλημέρα Βικτώρια, βλέπω σου άρεσαν οι μαντινιάδες.

Πολύ!!

Σειρά έχει ο φίλος μου (χωριανός και συμμαθητής μου) Θόδωρος Σφακιανάκης, που από τότε που άρχισα να μαθαίνω ρώσικα, στα φοιτητικά μου χρόνια, τον φωνάζω αρκετά συχνά Φιοντόρ Νικολάγιεβιτς (Νικόλαος ο πατέρας του).

 Καλημέρα Μπάμπη. Πάντα ωραίος!!!

Καλημέρα Φιοντόρ, το κατά δύναμη.

Και μπαίνει πάλι η Έρη με τις ευχές της.

Να ’ναι ανοιχτός ο ουρανός Μπάμπη μου να τ’ ακούει

γιατί πια μόνο οι ευχές μας έχουν γίνει χούϊ...

Εγώ απαντάω.

Ας μην ακούει ο ουρανός, εμείς θε να τις λέμε

χωρίς πολλά να ελπίζουμε, αλλ’ ούτε και να κλαίμε

Και η Έρη:

Το κλάμα δεν χρειάζεται, η ελπίδα περισσεύει

αγώνα θέλει η λευτεριά, δράση η πατρίς γυρεύει...

Και στη συνέχεια έχω το πρώτο feed back για το βιβλιαράκι μου «Πες της το με μια μαντινάδα».

Μπάμπη, τις ιστορίες σου, σαν τσ’ έμορφες κυράδες
τις πλούμισες, τις στόλισες, μ’ άφταστες μαντινάδες!
Διαβάζω τες και χαίρομαι και όλο καμαρώνω
που φίλη σου μ’ αποκαλείς και τον καινούργιο χρόνο...
εύχομαι Μπάμπη από καρδιάς, στης νέας χρονιάς το πλοίο
να είναι καλοτάξιδο τ’ ωραίο σου βιβλίο!

Εγώ ευχαριστώ έμμετρα.

Έρη μου, πόσο χαίρομαι για τα καλά σου λόγια.
Θα είναι καλοτάξιδο; Ή μήπως τα λαμόγια…

Έρη μου, σε ευχαριστώ σε πρόζα, είπα να σε ευχαριστήσω με ρίμα, έγραψα τον πρώτο στίχο, όμως είναι περασμένες δώδεκα, μόλις είδα ένα ντοκιμαντέρ, νυστάζω, η μόνη λέξη που βρήκα να ριμάρω είναι τα λαμόγια, που τώρα τελευταία την ακούω αρκετά συχνά. Να είσαι πάντα καλά.

Και η Έρη:

Στα λαμόγια και στα σόγια να τους στείλουμε τον μπόγια...

Να είσαι καλά Μπάμπη και να διαβαστεί πολύ το βιβλιαράκι σου γιατί είναι πραγματικά αξιολάτρευτο! Εγώ έχω κατενθουσιαστεί!

Και εσείς, αγαπητοί μου αναγνώστες, θα ενθουσιαστείτε αν το διαβάσετε.