Bahram Beizai, Downpour

Bahram Beizai, Downpour (1971)

http://en.wikipedia.org/wiki/Bahram_Bayzai

http://www.imdb.com/title/tt0067649/

  Έχουμε γράψει για άλλες τέσσερις ταινίες του Bahram Beizai, που βρίσκονται εδώ. Σήμερα θα γράψουμε για την πρώτη του, την «Καταρρακτώδη βροχή».

  Θα γράψω άλλη μια φορά για τις αφηγηματικές αναμονές. Βλέπουμε μια ιστορία αγάπης. Ένας δάσκαλος ερωτεύεται την αδελφή ενός μαθητή του. Όμως υπάρχει και ένας αντίζηλος, ένας πλούσιος  που στηρίζει την φτωχή κοπέλα που αγωνίζεται να συντηρήσει την γριά μητέρα της και τον αδελφό της. Περιμένει να του πει το ναι στην πρότασή του να τον παντρευτεί, όμως αυτή δεν τον αγαπά. Όταν μπαίνει στη ζωή της ο δάσκαλος θα τον ερωτευθεί.

  Το στόρι έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός ρομάντζου: περιμένουμε τους δυο νέους να υπερπηδήσουν όλες τις δυσκολίες και να σμίξουν τελικά. Τι γίνεται όμως;

  Μου θύμισε το Monte Mario του Carlo Cassola, που στο εξώφυλλο χαρακτηρίζεται ως romanzo. Το αν θα σμίξουν τελικά ή όχι ο νέος και η κοπέλα αποφασίζεται στην προτελευταία σελίδα, στην τελευταία τους συνάντηση.

  Έτσι και στην «Καταρρακτώδη βροχή». Ο πλούσιος έχει βάλει τα «μέσα» για να πάρει μετάθεση ο δάσκαλος. Φορτώνει τα πράγματά του σε μιαν άμαξα, σαν αυτή με την οποία ήλθε, και φεύγει, χωρίς να ενημερώσει την κοπέλα. Αυτή τον παρακολουθεί από το παράθυρο. Κατά διαστήματα, ενώ απομακρύνεται, σταματάει και κοιτάζει για λίγο προς το μέρος της. «Τι περιμένεις», της λέει η αφεντικίνα της, «τρέξε, εσένα περιμένει». Σηκώνεται, αποχαιρετάει τη μητέρα της και τον αδελφό της, είναι έτοιμη. Θα κάνει τελικά το αποφασιστικό βήμα;

  Δεν θα τολμήσει να το κάνει. Και η άμαξα απομακρύνεται μαζί με τον νεαρό δάσκαλο στο βάθος.

  Απαισιόδοξη ταινία. Οι αντιξοότητες της ζωής συχνά αποτελούν ανυπέρβλητο εμπόδιο.

  Ήδη από την πρώτη του αυτή ταινία μαντεύεται ο μεγάλος σκηνοθέτης με την ποιητική ματιά. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή της βροχής αλλά και η σκηνή όπου ο πλούσιος, αφού τα έχει πιει με τον δάσκαλο σε μια ταβέρνα και φεύγουν και οι δυο παραπατώντας, βγάζει  ένα μαχαίρι και τον κυνηγάει να τον σφάξει, λέγοντας ότι μόνο ένας από τους δυο πρέπει να μείνει.

  Όπως διαβάζω και στη βικιπαίδεια, η ταινία «θεωρείται από τους κριτικούς μέχρι σήμερα ως μια από τις πιο επιτυχημένες ιρανικές ταινίες που έγιναν ποτέ».

  Το έργο το είδα προχθές το βράδυ, μετά τα μεσάνυχτα, νυσταγμένος. Συνήθως κάποια στιγμή σταματάω την ταινία και πηγαίνω για ύπνο, για να δω την υπόλοιπη την επομένη. Όμως γρήγορα μου έφυγε η νύστα. Με καθήλωσε κυριολεκτικά.