Κι άλλες μαντινιάδες-Το κορμάκι (σελ. 35)

Το κορμάκι

Στο βιβλίο μου «Πες της το με μια μαντινιάδα» παράθεσα την παρακάτω μαντινιάδα, που την είχα βρει στον «Καπετάν Μιχάλη» του Καζαντζάκη.

Χαρώ το το κορμάκι σου απ’ τα μισά και κάτω

βάνεις το χέλι ζωντανό και μονομιάς ψοφά το

Κάνοντας ζάπιν στις σελίδες του βιβλίου και ξαναδιαβάζοντάς την, θυμήθηκα μια παραλλαγή, που την άκουσα από τον Αργύρη τον Σπανομάρκο, καλή του ώρα όπου κι αν βρίσκεται τώρα. Ήταν συγκάτοικος του φίλου μου του Θόδωρα όταν ήταν φοιτητές. Έμεναν σε ένα δυαράκι ημιυπόγειο στην Καλλιδρομίου, και με φιλοξενούσαν όταν ήμουν φαντάρος.

Χαρώ το το κορμάκι σου, ετσά όμορφο να μείνει

να βάνεις ατσαλόβεργα να βγαίνει πλαστελίνη  

Την είπε τραγουδιστά, ανάμεσα σε άλλες, στο σκοπό που τραγουδάμε το «Το Μανωλιό καθότανε πάνω σε μια ακακία, έλα, έλα, πάνω σε μια ακακία», κ.λπ. Ο Θοδωρής συνόδευε με την κιθάρα του, ενώ εμείς τραγουδάγαμε τις μαντινιάδες που μας έρχονταν στο μυαλό. Είχαμε και το μάτι καρφωμένο στο παράθυρο, μήπως περάσει καμιά. Είπαμε, το δυαράκι ήταν ημιυπόγειο, και τότε ήταν της μόδας τα μίνι. Το να βλέπεις «από χαμηλού» (το αντίθετο του «αφ’ υψηλού», αλλά σε κυριολεκτική σημασία) έχει καμιά φορά πλεονεκτήματα.