Κι άλλες μαντινιάδες-Το πρώτο μου κείμενο για μαντινιάδα (σελ. 46)

Το πρώτο μου κείμενο για μαντινιάδα

Το θυμήθηκα ξαφνικά. Η θέση του ήταν στο βιβλιαράκι μου «Πες της το με μια μαντινιάδα», όπου είχα παραθέσει και μαντινιάδες που είχα γράψει την τετραετία 1980-1983. Όμως δεν μου πέρασε από το μυαλό όταν το έγραφα. Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Κρητικά», που αργότερα μετονομάστηκε σε «Κρητικά Επίκαιρα», στις 10-2-1982. Αντιγράφω.

«Ο συγχωρεμένος ο Ντεντέλας (είναι ένας χρόνος που πέθανε) δεν ήταν μόνο πλούσια μελωδική φλέβα (τον έχουν κατακλέψει επώνυμοι λυράρηδες) αλλά και ποιητική. Ακόμη, σαν γνήσιος καλλιτέχνης, ήταν και αρκετά μουρντάρης. Κάποτε στην παραλία, τάχα από αδεξιότητα, έβαλε χέρι στα στήθια μιας ζουμερής κυρίας. Το χαστούκι, βέβαια, δεν ήταν αρκετό, και έτσι η υπόθεση έφτασε και στο Τμήμα. Ο ενωμοτάρχης που τον ήξερε, αφού άκουσε χαμογελώντας τα καθέκαστα, του είπε ότι θα του τη χαρίσει αν του πει μια μαντινιάδα. Φυσικά αυτός δεν έχασε την ευκαιρία και τη σκάρωσε στο πι και φι:

Δεν ξαναγγίζω στα βυζά κύριε νωματάρχη

Δεν είν’ αυτή καλή δουλειά, μα φταίει αυτή που τα ’χει»