Book review, movie criticism

Thursday, July 20, 2017

Dominique Farrugia, Sous le même toit (room(h)ates, Μαζί και χώρια, 2016)

Dominique Farrugia, Sous le même toit (room(h)ates, Μαζί και χώρια, 2016)


Από σήμερα στους κινηματογράφους.
  Ο Ιβάν και η Ντελφίν είναι δεκαπέντε χρόνια παντρεμένοι, με δυο παιδιά (σωστά μαντέψατε, αγόρι και κορίτσι, όπως σε όλες-ή σχεδόν όλες-τις ταινίες που έχουμε δυο παιδιά). Η Ντελφίν νοιώθει πλήξη, και προτείνει-τι προτείνει, αποφασίζει-να ζήσουν στο εξής σαν ανοιχτό ζευγάρι. Ο Ιβάν δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να συμμορφωθεί. Έλα όμως που το ίδιο βράδυ του τυχαίνει μια περίπτωση; Σαν ανοιχτό ζευγάρι που είναι πια το λέει στην Ντελφίν. Αυτή γίνεται έξω φρενών, δεν το περίμενε, και τον διώχνει από το σπίτι. Μπορεί να είναι κωμωδία, αλλά δεν είναι καθόλου κωμικό το να σε διώχνει η γυναίκα σου από το σπίτι και να αναγκάζεσαι να μένεις σε φίλους, μέχρι που θα σε βαρεθούν κι αυτοί και θα μείνεις στο δρόμο. Βέβαια κάποια επεισόδια είναι παρατραβηγμένα, αλλά είπαμε, έχουμε κωμωδία.
  Θέλει να γυρίσει σπίτι. Αυτή αρνείται να τον δεχτεί. Της δείχνει τότε το συμβόλαιο του σπιτιού, το 20% του ανήκει, άρα θα μείνει στο 20% του σπιτιού. Αναγκάζεται να υποχωρήσει, δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Και ακολουθούν πιο απίθανα, και γι’ αυτό πιο σπαρταριστά, επεισόδια, σε μια από τις καλύτερες κωμωδίες της χρονιάς. Δεν πρέπει να τη χάσετε. 

No comments: