Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Ο Roman Jakobson χαρακτήρισε την πεζογραφία σαν μια
τεράστια μετωνυμία της πραγματικότητας και την λυρική ποίηση σαν μια τεράστια
μεταφορά. Θα μπορούσαμε να κάνουμε εδώ μια διόρθωση και να πούμε ότι μια
τεράστια μετωνυμία της πραγματικότητας δεν είναι μόνο η πεζογραφία αλλά και ο
κινηματογράφος· αλλά και η ποίηση όταν είναι αφηγηματική, όπως
π.χ. ο «Ερωτόκριτος» και τα ομηρικά έπη. Ο Ζολά είχε επίσης χαρακτηρίσει το
μυθιστόρημα σαν μια «φέτα ζωής», όπως και το θέατρο. Το θέατρο μπορεί να μην
αφηγείται, αλλά παρουσιάζει ιστορίες «ζωντανά».
Έκανα αυτή την εισαγωγή για να επισημάνω ότι
στον κινηματογράφο, και φυσικά στο μυθιστόρημα από το οποίο ο κινηματογράφος
συχνά αντλεί τα σενάριά του, οι καταστάσεις που παρουσιάζονται είναι στο βασικό
τους σχήμα τυπικές: έρωτες, χωρισμοί, γάμοι, θάνατοι… σε επεισόδια επίσης λίγο
πολύ τυπικά. Στη «Δικιά μας οικογένεια» τα επεισόδια που βλέπουμε δεν είναι και
τόσο τυπικά. Τυπικό είναι ο άντρας να εγκαταλείπει την οικογένειά του για μια
άλλη γυναίκα και να συζεί μαζί της, όμως δεν είναι καθόλου τυπικό να της αφήνει
το σπίτι σε μια επιστολή διαθήκη, η επιστολή να κρύβεται από τον μικρό γιο για
να το κληρονομήσει η μητέρα του, ένας άντρας που τα έχει με την κόρη της άλλης
γυναίκας να έχει αγοράσει το σπίτι για να τους το προσφέρει αλλά η αγορά να
μπλοκάρεται γιατί το θέλει και ο δήμος, για να κτίσει στη θέση του μια
πολυκατοικία. Μεγάλο μπέρδεμα, και ο μεγάλος γιος που θα μπλεχτεί σ’ αυτό θα
χάσει μια μεγάλη συναλλαγή με πελάτες στην Αγγλία, γιατί δεν μπόρεσε να πάει
στο ραντεβού τους και η κινέζα φίλη του δεν μπόρεσε να τους διαχειριστεί.
Η ταινία χαρακτηρίζεται σαν κομεντί, αλλά
κυρίως είναι κοινωνική ταινία όπως τη λέμε εμείς, drama όπως τη λένε η εγγλέζοι. Όμως το επεισόδιο στο
φεστιβάλ, προς το τέλος της ταινίας, μοιάζει σαν καθαρή κωμωδία χωρίς να είναι.
Και βέβαια είναι και κομεντί, γιατί στο τέλος θα δούμε δυο καινούρια ζευγάρια
(στη μέση μπαίνει και ο κινέζος αρχιμουσικός), και τις εντάσεις και τα μίση ανάμεσα στις δυο οικογένειες του
πατέρα να έχουν καταλαγιάσει.
Πολύ μου άρεσε αυτή η ταινία.
Posts
No comments:
Post a Comment