Σπύρος Τέσκος, Ελεγεία υπανάπτυξης (2017)

Σπύρος Τέσκος, Ελεγεία υπανάπτυξης (2017)

  Από σήμερα στην Αλκυονίδα και στο cine Παράδεισος.

  Ο Σπύρος Τέσκος δημιουργεί ένα εβδομηντάλεπτο ντοκιμαντέρ πάνω στην αποβιομηχάνηση της Ελλάδας, παρουσιάζοντας δειγματικά τι συνέβη στην Εταιρεία Λιπασμάτων της Δραπετσώνας. Αντιγράφω την υπόθεση από το ενημερωτικό σημείωμα που μου έστειλε η New Star.

  «Μετά από 18 χρόνια, oι εργαζόμενοι της εταιρείας Λιπασμάτων της Δραπετσώνας, επιστρέφουν στον τόπο της εργασίας τους. Όμως, θα συναντήσουν μόνο τα ερείπια της άλλοτε κραταιής βιομηχανίας, φέρνοντας στο μυαλό σκληρές και συνάμα ευαίσθητες αναμνήσεις. Μέσα από το πέρασμα του χρόνου και την συνειδητοποίηση τους, προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβη εκείνη την καταστροφική περίοδο για την βιομηχανία που έσπρωξε χιλιάδες κόσμο στην ανεργία».

  Ο ίδιος ο σκηνοθέτης λέει για την ταινία:

  «Όταν τα ερείπια μιας βιομηχανίας, αποτελούν την εικόνα της  πορείας μιας χώρας στην χρεοκοπία, δεν θα μπορούσαν παρά να έχουν κινηματογραφικό ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα όταν γίνεται προσπάθεια να ανασυντεθεί ο τρόπος εργασίας των εργαζομένων μέσα από αφηγήσεις. Τότε καταλαβαίνουμε ότι οι εργαζόμενοι μιας χώρας, προτιμούν να διακινδυνεύουν καθημερινά την ίδια την ύπαρξη της ζωής τους, παρά να ζουν στην ανεργία και στην αβεβαιότητα. Στόχος λοιπόν αυτού του ντοκιμαντέρ, δεν είναι να παρουσιάσει τις πολυδαίδαλες αποφάσεις που συνέτειναν στο κλείσιμο των κυριότερων ελληνικών βιομηχανιών, και την αποβιομηχάνιση μιας χώρας αλλά να δει και να συγκρίνει μέσα από τις αφηγήσεις των εργαζομένων, την ίδια την  ζωή τους μέσα στην Ελλάδα της κρίσης. Έτσι μόνο οι εικόνες και τα αντικείμενα της καταστροφής και της ερημιάς, μπορούν να δώσουν μία αλληγορική εικόνα της σημερινής πραγματικότητας».

  Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ, εικονογραφεί πράγματα που ήδη ξέρουμε. Εγώ να προσθέσω μόνο ένα άλλο ζήτημα που θέτει η ταινία, την οικολογική καταστροφή του περιβάλλοντος. Άργησαν να παρθούν μέτρα για την προστασία του, και κάποιοι εργαζόμενοι το πλήρωσαν με τη ζωή τους μια και η μόλυνση, όπως ήταν φυσικό, έπληξε πρώτα τους ίδιους τους εργαζόμενους. Για έναν που πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα ο γιατρός το θεωρούσε δεδομένο ότι ήταν μεγάλος καπνιστής, την ερώτηση την έκανε τυπικά. Και όμως, δεν είχε καπνίσει ποτέ στη ζωή του.

  Τελικά δεν μπορείς να έχεις και την πίττα σωστή και το σκύλο χορτάτο. Αυτό βέβαια αφορά μόνο τη συγκεκριμένη βιομηχανία, όπως και όσες βρίσκονταν κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Το κλείσιμό της το 1999 είχε σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή λιπασμάτων από τον βιομηχανικό βορρά, των οποίων η τιμή ανέβαινε σταδιακά, και σήμερα είναι υπερδιπλάσια. Το ανέβασμα του κόστους παραγωγής της ελαιοκαλλιέργειας, για να αναφερθώ σε κάτι που ξέρω από πρώτο χέρι, θα έχει σαν αποτέλεσμα την εξάλειψή της την επόμενη μέρα που θα καταργηθεί η επιδότηση.