Από σήμερα στους κινηματογράφους Οντεόν, Όπερα και Αβάνα, και από την
ερχόμενη Πέμπτη και σε άλλες αίθουσες.
Η
«Ευνοούμενη» είναι μια ταινία εποχής που αναφέρεται σε μια περίοδο της ζωής της
βασίλισσας Άννας της Μεγάλης
Βρετανίας (1665-1714). Όσο για την ευνοούμενη, είναι η Abigail Hill, αρχικά της
ξαδέλφης της Δούκισσας του Μάρλμπορο και μετά της βασίλισσας.
Διάβασα τη βιογραφία της Άννας στη βικιπαίδεια και βρήκα αυτά που είδα
και στην ταινία. Προφανώς ασήμαντες λεπτομέρειες ή διαφορές θα έχουν προστεθεί
από τους σεναριογράφους.
Η ταινία ξεκινάει σαν κωμωδία για
να εξελιχθεί σε δράμα. Η κωμωδία είναι αγαπημένο μου είδος, και φυσικά το
δράμα, όμως έχω και μια προτίμηση που δεν είναι ειδολογική: θέλω να βλέπω έργα στα
οποία να υπάρχει τουλάχιστον ένας ήρωας τον οποίο να μπορώ να αγαπήσω, να εκτιμήσω,
να συμπαθήσω, να λυπηθώ. Εδώ το παραπάνω τρίο μου φάνηκε αντιπαθητικό. Μια
άβουλη βασίλισσα, μια δούκισσα που την παίζει στα χέρια της κατευθύνοντας τις
αποφάσεις της και μια καμαριέρα που κάνει τα πάντα για να αναρριχηθεί· και τελικά
τα καταφέρνει.
Θυμάμαι πόσο με ξένισε το «Άρωμα» του Πάτρικ Ζίσκιντ με τον αρνητικό
ήρωά του, και αναφέρομαι καμιά φορά σ’ αυτό μιλώντας για ταινίες στις οποίες
δεν υπάρχει θετικός ήρωας. Και φυσικά δεν εννοώ τον θετικό ήρωα όπως τον εννοεί
ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός, ως υπόδειγμα προς μίμηση, αλλά πρόσωπο που σου είναι
συμπαθητικό και με το οποίο μπορείς να ταυτιστείς. Την ίδια απουσία θετικού
ήρωα είχα διαπιστώσει και στον «Κυνόδοντα».
Όμως αυτά είναι γούστα. Ο Λάνθιμος είναι ικανός σκηνοθέτης, εξ ου και τα
δέκα Όσκαρ για τα οποία είναι υποψήφιος. Η κάμερα που κυνηγάει ασθματικά τους
ήρωες στους διαδρόμους των ανακτόρων, ο φακός που δίνει μια καμπυλότητα στο
χώρο των γενικών πλάνων, τα πρόσωπα που φωτίζονται μπροστά σε ένα κατάμαυρο
φόντο, δημιουργούν μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα σχεδόν θρίλερ που υποβάλει
υφολογικά τις ίντριγκες της Αυλής.
Πολύ καλές οι ερμηνείες, εξαιρετική η Έμμα Στόουν στο ρόλο της ευνοούμενης.
Posts
No comments:
Post a Comment