Je-gyu Kang, Brotherhood of war (2004)

Je-gyu Kang, Brotherhood of war (2004)

  Έχω δηλώσει ότι μου αρέσουν τα πολεμικά έργα, ιδιαίτερα αυτά που έχουν αερομαχίες. Επίσης με ναυτικό και υποβρύχια. Βλέποντας το «Brotherhood of war» κάπως ξενέρωσα. Με τα κομμένα χέρια και πόδια, τα αίματα να τρέχουν, κ.λπ. ένιωσα σαν να έβλεπα έργο τρόμου. Ευτυχώς όμως που μόνο το ένα σκέλος της ταινίας ήταν οι σκηνές μάχης, ενώ το άλλο ήταν σκηνές αδελφικής αγάπης.

  Το ξέρω ότι οι οικογενειακοί δεσμοί είναι ιδιαίτερα έντονοι στους ασιάτες, και το θέμα αυτό εμφανίζεται συχνά στις μυθοπλασίες τους.

  Τα δυο αδέλφια στρατολογούνται όταν ξέσπασε ο πόλεμος με τη βόρεια Κορέα, κατά λάθος και οι δύο, αφού πολιτική της κυβέρνησης ήταν μόνο ένας από κάθε οικογένεια να στρατολογείται. Ο Jin-tae, σκληροτράχηλος, δουλεύει σαν υποδηματοποιός προκειμένου να σπουδάσει ο μικρός του αδελφός, ο Jin-seok. Είναι αρραβωνιασμένος, όμως ο γάμος αναβάλλεται με το ξέσπασμα του πολέμου.

  Και όχι μόνο αυτό, πρέπει να φύγει όλη η οικογένεια από την πρωτεύουσα τη Σεούλ που βρίσκεται κοντά στα σύνορα, πρώτος στόχος της επίθεσης.

  Ο Jin-tae αγωνίζεται να διακριθεί στη μάχη, να πάρει παράσημο, για να ζητήσει την αποστράτευση του αδελφού του, σαν χάρη. Πάσχει από καρδιακό νόσημα και κινδυνεύει.

  Θα διακριθεί. Όμως όλα θα ανατραπούν όταν σκοτώνουν την αρραβωνιαστικιά του σαν συνεργάτιδα των κορεατών. Αυτή το μόνο που έκανε ήταν να γραφεί στο κόμμα και να παρακολουθεί τις συγκεντρώσεις μόνο και μόνο για να εξασφαλίζει φαγητό γι’ αυτήν και την οικογένεια του αρραβωνιαστικού της. Ο Jin-seok μάταια θα αγωνισθεί να τη σώσει, θα καταλήξει στη φυλακή. Όταν πλησιάζουν πάλι οι βορειοκορεάτες που έχουν την υποστήριξη των κινέζων θα της βάλουν φωτιά, να κάψουν τους κρατούμενους. Θα σωθεί, όμως ένα στυλό που θα βρεθεί στα αποκαΐδια θα κάνουν τον αδελφό του να νομίσει ότι κάηκε.

  Εξοργισμένος θα αυτομολήσει στους κομμουνιστές. Ο αδελφός του θα πάει στο μέτωπο, θα περάσει τις γραμμές για να τον συναντήσει και να του πει ότι είναι ζωντανός.

  Αυτός θα τα καταφέρει να επιστρέψει, όχι όμως και ο αδελφός του. Μετά από 50 χρόνια θα αναγνωρισθεί ο σκελετός του.

   Παρά την ένσταση που διατύπωσα παραπάνω μου άρεσε η ταινία γιατί παρουσιάζει την αδελφική αγάπη πάνω από πατριωτισμούς και ιδεολογίες. Στη ναζιστική Γερμανία, διάβασα, ο αδελφός πρόδιδε τον αδελφό ως αντιφρονούντα. Νομίζω κάτι έχει γράψει γι’ αυτό ο Μπρεχτ.