Franco Castellano, innamorato pazzo (1981)

Franco Castellano, innamorato pazzo (1981)

  Η ταινία είναι πάνω στο μοτίβο του σταχτοπούτου. Η πιο χαρακτηριστική ταινία στα καθ’ ημάς είναι «Η αρχόντισσα και ο Αλήτης», με τους συγχωρεμένους πια Βουγιουκλάκη και Παπαμιχαήλ.

  Αυτή είναι κάτι παραπάνω από αρχόντισσα, είναι πριγκιπέσσα, ενός μικρούτσικου κρατιδίου, νομίζω κάπου στα σύνορα με τη Γαλλία. Αυτός δεν είναι πρίγκιπας, αλλά δεν είναι και αλήτης. Έχει μόνιμη δουλειά, είναι οδηγός λεωφορείου. Ερωτιάρης, τον ερωτεύονται όλες, και συμπαθητικότατος, όλες και όλοι τον αγαπούν. Είναι ο παππούς του Checco Zalone, που θα τον έχετε δει σε κάποιο έργο του Gennaro Nunziante (πνευματικός παππούς εννοείται, αφού είναι διπλοτυπία του).

  Δεν ξέρω πόσοι ξέρετε τον Αντριάνο Τσελεντάνο, τραγουδιστή της νιότης μου, αλλά δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην ξέρει την Ορνέλα Μούτι. Η Ορνέλα είναι η πριγκιπέσσα και ο Αντριάνο ο οδηγός του λεωφορείου.

  Στην ταινία θα δούμε πολλά ξεκαρδιστικά επεισόδια, θα αναφέρω όμως μόνο ένα στο τέλος.

  Το σασπένς είναι αν θα την παντρευτεί. Ειδολογικά βέβαια αυτή είναι η αφηγηματική αναμονή. Είναι «τρελά ερωτευμένος» (Ο τίτλος της ταινίας), τον έχει ερωτευθεί και αυτή, αλλά ξέρει ότι είναι σχεδόν απίθανο να τον παντρευτεί. Είναι πριγκιπέσσα, αυτός κοινός θνητός, και επί πλέον της προορίζουν για γαμπρό ένα Κρουπ, της οικογένειας που φτειάχνει τα κανόνια. Μόνο έτσι θα σωθεί το κρατίδιο από τη χρεοκοπία. Η τράπεζα της Ρώμη δεν δίνει δάνειο στον πατέρα της, και εκείνη την εποχή δεν υπήρχε η τρόικα για να προσφύγει σ’ αυτήν.

  Ο Αντριάνο δεν κωλώνει όταν μαθαίνει ότι είναι πριγκίπισσα, τι θα πει πως είναι πριγκίπισσα, αυτός την αγαπάει και θα την παντρευτεί, ούτως ή άλλως.

  Βγαίνει στην τηλεόραση, κάνει έκκληση στους Ρωμαίους (τους σύγχρονους εννοείται) να δώσει καθένας από ένα χιλιάρικο για να μην πέσει η καλή του στα χέρια των πολεμόχαρων Κρουπ.

  Φυσικά όλοι θα ανταποκριθούν.

  Και ο βασιλιάς τι να κάνει;

  Θα του τη δώσει για τη γυναίκα, μια και υπάρχει και ιστορικό προηγούμενο: ο βασιλιάς Ηράκλης έδωσε την κόρη του την Αρετούσα γυναίκα στον Ερωτόκριτο, κοινό θνητό, όταν αυτός του έσωσε το κράτος του από την κατάκτηση των Βλάχων.

  Και το επεισόδιο που έλεγα.   

  Ο Αντριάνο κλείνει το δρόμο σε ένα τρίκυκλο που είναι φορτωμένο τηλεοράσεις με αποτέλεσμα να σπάσουν οι περισσότερες. Ο οδηγός του φωνάζει χειρονομώντας οργισμένος: «Ε, στρόντζο!!!». -Τι σημαίνει στρόντζο; Ρωτάει η Ορνέλα. -Είναι κομπλιμέντο της απαντάει ο Αντριάνο. Αν συμπαθείς κάποιον τον αποκαλείς στρόντζο. Για όσους δεν ξέρουν, στρόντζο θα πει μ@λ@κ@ς. Η Ορνέλα θα χρησιμοποιήσει τη λέξη αργότερα στην ταινία πιστεύοντας ότι είναι κάτι κολακευτικό.

  Και θυμήθηκα.

  Δεκαετίες πριν, κάναμε παρέα στην Παχιά Άμμο με κάτι Ιταλούς. Στον Αντώνη, ένα παιδί που έπαθε κάποια νοητική καθυστέρηση λόγω υψηλού πυρετού όταν ήταν μικρός και που περιποιείται τον φίλο μας τον Μιχάλη που είναι σε καροτσάκι λόγω πολιομυελίτιδας από την οποία προσβλήθηκε κι αυτός όταν ήταν μικρός, του είχαμε μάθει τη λέξη «Ευχαριστώ» στα ιταλικά, σε περίπτωση που κάποιος από τους Ιταλούς φίλους μας του πρόσφερε κάτι. Το ευχαριστώ στα ιταλικά του είπαμε λέγετε βα φαν κούλο. Και πράγματι, κάποτε που έτρωγαν σε μια από τις παραλιακές ταβέρνες και τον κάλεσαν για να του προσφέρουν ένα μεζέ, τον πήρε και τους είπε βα φαν κούλο. (va fa un culo, για όσους δεν ξέρουν, θα πει «άει γ…»). Οι Ιταλοί μας είδαν που σκάγαμε στα γέλια, κατάλαβαν, και γέλασαν κι αυτοί.  

  Πολύ μου άρεσε αυτή η ταινία.