Book review, movie criticism

Tuesday, June 30, 2020

Charles Crichton, ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα (A fish called wanda, 1988)


Charles Crichton, ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα (A fish called wanda, 1988)


  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους.
  Την ταινία την είχα ξαναδεί. Δεν θυμόμουν το στόρι, όμως θυμόμουν ότι είχα γελάσει πάρα πολύ. Με την ευκαιρία της επανέκδοσης είπα να την ξαναδώ.
  Τρεις άντρες και μια γυναίκα αποφασίζουν να κάνουν μια ληστεία. Ο ένας είναι βραδύγλωσσος, και έχει ένα ενυδρείο. Το αγαπημένο του ψάρι είναι η Wanda. Έτσι λένε και τη γυναίκα. Ο δεύτερος άντρας είναι ο γκόμενος της Wanda, τον οποίο όμως παρουσιάζει σαν αδελφό της. Είναι ιδιόρρυθμος, χαμηλής νοημοσύνης, και τσατίζεται αφάνταστα όταν τον αποκαλούν ηλίθιο. Θα τον δούμε πολλές φορές τσατισμένο γι’ αυτό το λόγο. Ο τρίτος… ο τρίτος δεν θυμάμαι αν είχε κάποιο ξεχωριστό χαρακτηριστικό.
  Από ό,τι φάνηκε, οι μεν προσπαθούσαν να ρίξουν τους δε. Πρώτος και καλύτερος ο τρίτος, όμως εμείς βλέπουμε πρώτα τον δεύτερο με την Wanda. Τηλεφωνούν στην αστυνομία που συλλαμβάνει τον τρίτο. Όταν όμως πάνε να πάρουν τα κλοπιμαία, έχουν κάνει φτερά από το χρηματοκιβώτιο.
  Πού να τα έχει κρύψει άραγε;
  Ο δικηγόρος του θα ξέρει σίγουρα.
  Θα του την πέσω για να τον ψαρέψω.
  Κοίτα μην πέσεις στη κρεβάτι του, γιατί αλίμονό σου.
  Πάνω στη ζήλεια του θα στηθούν οι πιο σπαρταριστές σκηνές της ταινίας.
  Καθώς πρόκειται για κωμωδία, μην ψάχνεται να βρείτε ποιητική δικαιοσύνη. Τα κλοπιμαία δεν θα φτάσουν ποτέ στον κάτοχό τους.
  Ε, να μη σας πω και όλο το έργο, να πάτε να το δείτε. Είναι μια απολαυστικότατη κωμωδία, με αρκετές σατιρικές ατάκες για τους εγγλέζους, αλλά και για τους αμερικάνους.  

No comments: