Από σήμερα στους κινηματογράφους.
Η ταινία βασίζεται
πάνω σε ομώνυμο μυθιστόρημα που αφηγείται τη ζωή του Ned Kelly, ενός ληστή που έδρασε κάπου
το 1875 στην Αυστραλία. Τώρα, πόσο πιστό είναι το μυθιστόρημα στην αληθινή
βιογραφία, και πόσο πιστή είναι η ταινία στο μυθιστόρημα, ένας θεός ξέρει.
Ίσως και να
μην έχει σημασία.
Ο Ned είναι ένα πράο, φιλήσυχο
παιδί, όμως η κοινωνική αδικία που βιώνει στην οικογένειά του θα τον οδηγήσει
στο έγκλημα. Και τότε θα σκορπάει το θάνατο αδιάκριτα, επί δικαίων και αδίκων.
Και θα συστήσει βέβαια τη συμμορία του. Όμως κάποια στιγμή θα παγιδευτούν, και
αυτό θα είναι το τέλος τους. Ποιο ακριβώς;
Ας μην το
μαρτυρήσουμε.
Η ταινία, διαβάζω
στη βικιπαίδεια, χαρακτηρίζεται ως αυστραλιανό γουέστερν. Όμως οποία διαφορά
από τα western της δεκαετίας του ’60! Εκεί απολαμβάναμε καταπράσινα τοπία, και αν
όχι πάντα, όμως πάντα ένα εκτυφλωτικό φως. Εδώ το μεγαλύτερο μέρος της πλοκής διαδραματίζεται
μέσα στη σκοτεινιά.
Και τα τοπία;
Πολλές φορές ο
σκηνοθέτης θα μας δείξει ένα καημένο δάσος, με κατάμαυρους κορμούς δένδρων,
χωρίς ίχνος πράσινου φύλλου πάνω τους.
Φαίνεται είναι
σημεία των καιρών.
Οι «300» που είδα, είχαν την ίδια σκοτεινιά. Καμιά σχέση με αντίστοιχες ταινίες
της δεκαετίας του ’60.
Και οι νεκροί;
Στις ταινίες της
δεκαετίας του ’60 οι νεκροί πέφτουν κάτω πυροβολημένοι. Εδώ κυριαρχεί ένας αιματοβαμμένος
ρεαλισμός, που τον βλέπουμε κυρίως σε ταινίες τρόμου, είδος που το απεχθάνομαι όπως
ο διάβολος το λιβάνι. Δεν σκοπεύω να δω αυτή που παίζεται σε επανέκδοση.
Τελικά
διαπιστώνω ότι δεν έχω μόνο ειδολογικές προτιμήσεις, με την κωμωδία να βρίσκεται
στην κορυφή των προτιμήσεών μου. Μου αρέσουν οι ταινίες που η πλοκή τους διαδραματίζεται
στο ύπαιθρο, κάτω από το άπλετο φως του ήλιου.
Και, πράγμα
αυτονόητο βέβαια, πρώτες στις προτιμήσεις μου είναι οι καλές ταινίες, ανεξάρτητα
αν η πλοκή διαδραματίζεται σε εσωτερικούς χώρους ή σε εξωτερικούς. Ο Μπέργκμαν
είναι ένα καλό παράδειγμα.
Posts
No comments:
Post a Comment