Claude Pinoteau, La boum 2 (1982)

Claude Pinoteau, La boum 2 (1982)

 

  Μαυρισμένη επιστρέφει από τις διακοπές για τα γυρίσματα του «Μπουμ 2» η Σοφί Μαρσώ.

  Ναι, ήταν τέτοια η εισπρακτική επιτυχία του «Μπουμ» (1982) που υπήρξε και συνέχεια. Για να μην τα ξαναγράφω, καλό θα ήταν πριν διαβάσετε αυτή την ανάρτηση να διαβάσετε την ανάρτηση που έκανα για το «Μπουμ».

  Εδώ οι γονείς δεν έχουν προβλήματα μεταξύ τους, τα ξανάφτιαξαν, όμως τα προβλήματα με την εφηβεία της κόρης τους είναι αυξημένα. Παρατάει το μωρό σε μια φίλη της και πάει στο πάρτι (μπουμ σημαίνει εντυπωσιακό πάρτι). Γυρίζουν στο σπίτι, πουθενά η κόρη, πουθενά το μωρό. Αρχίζουν να παίρνουν τηλέφωνα.

  Μετά το χορό αρχίζουν τα παιχνίδια. Δεν κατάλαβα πώς παιζόταν το παιχνίδι με το φελλό, όμως το αγόρι που έχασε έπρεπε να κάνει κάτι εντυπωσιακό: να πάει στην απέναντι πολυκατοικία και να πείσει κάποιον ένοικο, με οποιαδήποτε δικαιολογία, και να βγει στο μπαλκόνι του. Πείθει κάποιον, εκεί, λέει, κρύφτηκε η γάτα του. Εμφανίζεται στο μπαλκόνι, οι φίλοι απέναντι φωνάζουν θριαμβευτικά.

  Και τα δυο κορίτσια;

  Θα έκαναν τις πόρνες, με την ανάλογη αμφίεση φυσικά (ψηλοτάκουνο κ.λπ.) κατεβαίνοντας στο πεζοδρόμιο.

  Πρώτη κατεβαίνει ένα πιτσιρικάκι (Εκπληκτική η ερμηνεία της Alexandra Gonin που την υποδύεται. Στο «Μπουμ» δεν ήταν που έκανε τα γλυκά μάτια στον πατέρα της Βικ; Ή μήπως σ’ αυτό;). Οι φίλοι παραμονεύουν στη γωνία. Μόλις σταματάει ένα αμάξι και της κάνει πρόταση οδηγός, τρέχουν και τον προγκάρουν.

  Ήταν της μοίρας της να χάσει και η Σοφί Μαρσώ και να κάνει την πόρνη. Την πλευρίζουν δυο. Βγάζουν ταυτότητα, είναι αστυνομικοί. Την σπρώχνουν με τη βία στο αμάξι. Την ίδια στιγμή καταφτάνει και ο πατέρας της και πλακώνεται με τον ένα στο ξύλο. Πριν προλάβει ο άλλος να τη βάλει στο αμάξι έρχονται και οι φίλοι της και αρχίζουν να πλακώνονται όλοι μαζί. Η κάμερα ξεζουμάρει σιγά σιγά, για να απολαύσουμε το θέαμα σε όλη του την έκταση.

  Τους βλέπουμε που βγαίνουν από το τμήμα. Ατάκα: «Μαθήτριες σαν πόρνες, πόρνες σαν κυρίες, αστυνομικοί σαν χούλιγκανς!».

  Τα ύστερα του κόσμου.

  Κι εμείς παίζαμε ένα ανάλογο παιχνίδι στα πάρτι, τη μπουκάλα.

  Καθόμασταν σε κύκλο. Αυτός που έχανε γύριζε την μπουκάλα στο πάτωμα. Κάποια στιγμή η μπουκάλα σταματούσε. Όποιον έδειχνε το στόμιο έπρεπε να σηκωθεί και να πάει να τον φιλήσει. Στο μάγουλο, στα δικά μας τουλάχιστον πάρτι.

  Θυμάμαι μια φορά την αμηχανία μου, αλλά και τη χαρά μου, που έπρεπε να πάω να φιλήσω ένα κορίτσι που μου άρεσε.   

  Και σεξ δεν θα δούμε; Πότε επί τέλους η Βικ θα χάσει την παρθενιά της, που ήδη την έχει χάσει μια φίλη της και ζηλεύει;  

  Όχι, αυτό μπορούμε να το φανταστούμε εκτός πλαισίου της ιστορίας, η οποία τελειώνει με το γνωστό μοτίβο του «Στο τσακ».

  Τρέχει να προλάβει τον Φιλίπ που θα φύγει με το τραίνο. Το τρένο έχει ξεκινήσει, αυτή κοιτάζει τα βαγόνια τρέχοντας τα βαγόνια. Αυτός τη βλέπει, τρέχει προς την έξοδο, κατεβαίνει. Τρέχουν και αγκαλιάζονται.

  Καθόλου κατώτερη από την «Μπουμ» και η «Μπουμ 2», πολύ μου άρεσε, είχε πολύ πλάκα.

  Ψάχνοντας για frame για να βάλω στην ανάρτηση το θυμήθηκα: Πράγματι, η Σοφί Μαρσώ μοιάζει με την Ιζαμπέλ Ατζανί. Στο frame στο «Μπουμ» έμοιαζε με την Ancor Caroline (σας επαναλαμβάνω, να διαβάσετε την ανάρτηση).