Christian Petzold, Wolfsburg (2003)

Christian Petzold, Wolfsburg (2003)

 

  Τελικά ο Petzold έχει εμμονές με θέματα και μοτίβα. Θα συγκρίνω το Wolfsburg (Η πόλη του λύκου. Εμείς στην Κρήτη έχουμε το Αρκαλοχώρι) με την προηγούμενη ταινία του, «Ο νεκρός».

  Βλέπουμε και εδώ τα ίδια θέματα: εκδίκηση και ενοχές.

  Ενοχές: παρέσυρε τον ποδηλάτη και δεν σταμάτησε.

  Εκδίκηση: Να βρει αυτόν που της σκότωσε το παιδί. Όμως και ενοχές: ανύπαντρη μητέρα, ήθελε να το δώσει για υιοθεσία όταν ήταν έξι μηνών.

  Μοτίβα: (Εδώ αντεστραμμένο). Αυτός πλησιάζει τη γυναίκα και όχι αυτή αυτόν. Fake και οι δυο προσεγγίσεις. Μόλις στο τέλος θα μάθει αυτή ότι ο άντρας δίπλα της, που είχε ακουμπήσει το κεφάλι της στα γόνατά του, είναι εκείνος που σκότωσε το παιδί της.

  Η γυναίκα έπεσε από τη γέφυρα στο ποτάμι και την έσωσε.

  Όχι, το μοτίβο αυτό είναι από το «Vertigo» του Χίτσκοκ που του ενέπνευσε τον «Νεκρό». Κι αυτό αντεστραμμένο. Στον Χίτσκοκ η γυναίκα ήταν fake, υποκρινόταν. Εδώ αυτός είναι fake, η απόπειρα αυτοκτονίας της γυναίκας είναι γνήσια, δεν μπορούσε να διαχειριστεί το πένθος από το θάνατο του γιου της.

  Και εδώ υπάρχει ο έρωτας όπως και στο «Vertigo», ένας έρωτας όμως που είναι καταδικασμένος όταν ο έτερος αποκαλύπτει την πραγματική ταυτότητα.

  Και η εκδίκηση; (το τελευταίο επεισόδιο).

  Πριν ξεκινήσουν για την επιστροφή (είχαν πάει στην παραλία) αυτή είχε διαπιστώσει ότι το αυτοκίνητό του ήταν που παρέσυρε το γιο της. Ενώ επιστρέφουν αυτή, με δάκρυα στα μάτια, του λέει ότι αυτός ήταν που παρέσυρε το γιο της. Η σιωπή του είναι ομολογία. Τον κτυπάει με ένα μαχαίρι. Το αμάξι φεύγει εκτός ελέγχου, ανατρέπεται. Αυτή βγαίνει από μέσα, αυτός, τραυματισμένος, είναι παγιδευμένος από κάτω.

  Η ομοιότητα με τον «Νεκρό»: Στον «Νεκρό» τον παγιδεύει, ετοιμάζεται να τον σκοτώσει, όμως δεν το κάνει. Στο «Wolfsburg» τον μαχαιρώνει, αλλά τελικά δεν τον αφήνει αβοήθητο. Τον ρωτάει πού βρίσκονται, αυτός της λέει, και παίρνει τηλέφωνο τις πρώτες βοήθειες. Στο τελευταίο πλάνο τη βλέπουμε να απομακρύνεται. Δεν έχουμε το happy end του «Νεκρού».

  Ο Petzold δεν εγκαταλείπει τα θέματα των πρώτων του ταινιών. Το θέμα της επιβίωσης που ήταν τόσο έντονο εμφανίζεται και εδώ. Οι δυο γυναίκες είναι φτωχές, δεν έχουν αυτοκίνητο, πηγαίνουν με ποδήλατο. Κλέβουν από το σουπερμάρκετ που εργάζονται, όμως δεν συλλαμβάνονται. Τρομοκρατημένες βλέπουν τους δυο αστυνομικούς να τις πλησιάζουν. Ήλθαν για να της ανακοινώσουν τον τραυματισμό του γιου της.

  Και πάλι το ταξίδι, και πάλι στην Κούβα. Αυτή τη φορά πραγματοποιείται, και είναι με επιστροφή.

    Ο «Νεκρός» είναι τηλεταινία, το «Wolfsburg» είναι ταινία, που γυρίστηκε δηλαδή για να προβληθεί στις αίθουσες και όχι στη μικρή οθόνη.

  Ποια η διαφορά τηλεταινίας από ταινία;

  Η τηλεταινία είναι χαμηλότερου προϋπολογισμού από ότι η ταινία. Αυτό συνεπάγεται μείωση του κόστους παραγωγής που έχει διάφορες συνέπειες, όπως λόγου χάρη λιγότερα πλάνα για να επιλεγούν στο μοντάζ. Κατά τα άλλα δεν βλέπω να υπάρχουν διαφορές. 

  Τα παραπάνω τα έγραψα γιατί μου άρεσε περισσότερο ο «Νεκρός», και όχι μόνο για το happy end.

  Το σενάριο κάνει τη διαφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό, είναι πεποίθησή μου.

  Όμως και αυτή η ιστορία ήταν συναρπαστική.