Li Shutian & Li Ang, Break Through the Wu River (突破乌江,1961)

Li Shutian & Li Ang, Break Through the Wu River (突破乌江,1961)

 

  Τελικά αποφάσισα να μην περιμένω να τελειώσω με τον ιρανικό κινηματογράφο για να ασχοληθώ με τον κινέζικο. Θα βλέπω κατά καιρούς και κινέζικες ταινίες. Καθώς μου αρέσουν οι πολεμικές ταινίες αποφάσισα να δω το «Διασχίζοντας τον ποταμού Γου».

  Έπρεπε ο κόκκινος στρατός να διασχίσει τον ποταμό Γου, σε ένα ελιγμό για να ξεφύγουν από την καταδίωξη των εθνικιστικών δυνάμεων που ήταν πολυαριθμότερες. Θα τα κατάφερναν;

  Έχουμε και εδώ τη μικροϊστορία, του νεαρού που οι εθνικιστές του σκότωσαν την μητέρα και τον πήραν για να τον στρατολογήσουν στις δυνάμεις τους. Κατάφερε όμως και το έσκασε. Η επιστροφή του δεν ήταν χωρίς προβλήματα. Και βέβαια, όπως γίνεται συχνά σ’ αυτές τις ταινίες, θα εκδικηθεί. Θα σκοτώσει αυτόν που τη σκότωσε ρίχνοντάς του μια χειροβομβίδα καθώς έτρεχε να ξεφύγει. Αυτό βέβαια στο τέλος της ταινίας.

  Πριν λίγες μέρες είδα την ταινία «Η μάχη στη λίμνη Τσανγκτζίν» (2021) των Chen Kaige, Dante Lam & Hark Tsui. Κάνω τη σύγκριση: Η «Διασχίζοντας τον ποταμό Γου» είναι περισσότερο ατμοσφαιρική, με σκηνές αγωνίας μήπως τους επισημάνουν οι εχθροί. Οι συγκρούσεις μάχης είναι πολύ λίγες σε σύγκριση με τη «Μάχη στη λίμνη Τσανγκτζίν». Και δεν νομίζω ότι είναι ζήτημα προϋπολογισμού (Η «Μάχη στη λίμνη Τσανγκτζίν» είναι η πιο ακριβή παραγωγή που γυρίστηκε ποτέ στην Κίνα), είναι ζήτημα αλλαγής γούστου του κοινού.

  Έχω κάνει ανάλογη παρατήρηση για τις ταινίες που γυρίστηκαν πάνω στην πραγματική ιστορία των 47 ρονίν. Όσο πιο ύστερες οι ταινίες, τόσο πιο εντυπωσιακές οι συγκρούσεις. Και ενώ στις παλαιότερες η αυτοκτονία των 47 σαμουράι γινότανε off-stage, στις μεταγενέστερες γινότανε on-stage.

  Και γιατί όχι, θα κάνω μια ακόμη παρατήρηση. Τις τολμηρές ερωτικές σκηνές που βλέπουμε στις σημερινές ταινίες δεν θα τις δούμε σε ταινίες παλιότερων δεκαετιών. Και αυτό επίσης δεν έχει να κάνει με τον προϋπολογισμό.

  Κοιτάζω το ρολόι στον υπολογιστή, ακριβώς 12 η ώρα. Μόλις αναρτήσω θα δω μια άλλη πολεμική ταινία, την Sparkling red star (1974) των Ang Li και Jun Li. Θα μου ανεβάσει την αδρεναλίνη, δεν θα νυστάξω όπως μου συμβαίνει συχνά με άλλες ταινίες πριν δω το τέλος.