Philip Barantini, Σημείο βρασμού (Boiling point, 2021)

Philip Barantini, Σημείο βρασμού (Boiling point, 2021)

 

Από σήμερα στους κινηματογράφους

 

  Η δουλειά είναι δουλεία, δεν είναι παράδεισος. Αυτό μας δείχνει στην ταινία του «Σημείο βρασμού» ο Φιλίπ Μπαραντίνι.

  Η κάμερα παρακολουθεί τον Άντι, υπεύθυνο ενός εστιατορίου πολυτελείας καθώς πηγαίνει στη δουλειά του. Μπαίνει μαζί του μέσα στο εστιατόριο. Και δεν ξαναβγαίνει. Όλη η δράση διαδραματίζεται μέσα σ’ αυτό.

  Η ταινία αποτελείται από μικροεπεισόδια στα οποία παρακολουθούμε τις σχέσεις, αλλά κυρίως τις εντάσσεις, ανάμεσα στο προσωπικό όταν κάτι πηγαίνει στραβά, καθώς και με κάποιους πελάτες που τυχαίνει να είναι ασυνήθιστα απαιτητικοί. Η μπάλα δεν παίρνει μόνο μαγείρους και σερβιτόρους αλλά και σεφ.

  Η κάμερα εστιάζει κυρίως στον Άντι. Μια τροφική δηλητηρίαση που παθαίνει μια πελάτισσα αναστατώνει το εστιατόριο, πρέπει να το διαχειριστεί. Κλείνει το γιο του (είναι χωρισμένος) που τον παίρνει τηλέφωνο, θα σε πάρω σε λίγο, του λέει, όμως πού να τον πάρει με την αναστάτωση που υπάρχει. Πρέπει να αντιμετωπίσει και έναν δανειστή του.

  Θα αντέξει την τόση πίεση;

  Η ταινία, παρά την υψηλή της βαθμολογία στο IMDb, 7,5, δεν μου άρεσε. Δεν υπάρχει ένα μείζον σασπένς που να κρατάει αδιάπτωτο το ενδιαφέρον, αυτό το κολάζ επεισοδίων δεν είναι αρκετό. Για μένα τη σώζει το τέλος της, το οποίο βέβαια δεν θα αποκαλύψω.

  Ίσως να μη μου άρεσε γιατί δούλεψα κι εγώ σε εστιατόριο, βοηθός σερβιτόρου, τρία καλοκαίρια. Κομματική επιχείρηση, ήταν λίγο μετά τη Χούντα. Έχω αναμνήσεις, κάποιες τις έχω αφηγηθεί σε φίλους. Υπήρχαν πράγματι στιγμές με μεγάλη ένταση, να προλάβουμε τις παραγγελίες και να διαχειριστούμε περίεργους πελάτες. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Νταν Μιτριόνε, ένας άλλος ήταν ο Πέτσινος. Είχαμε και πελάτη τον Μίνωα Βολονάκη.

  Αυτά.