Mahamat-Saleh Haroun, Expectations (2008)

Mahamat-Saleh Haroun, Expectations (2008)

 

  Εν όψει της προβολής της ταινίας του Mahamat-Saleh Haroun «Δεσμοί γυναικών» την Πέμπτη που μας έρχεται.

  Ο μαύρος αφρικανικός κινηματογράφος είναι αγνοημένος, και γι’ αυτό μια εποχή έβλεπα μετά μανίας αφρικανικές ταινίες. Έχω δει πακέτο κορυφαίους αφρικανούς σκηνοθέτες όπως ο Σουλεϊμάν Σισέ, Ιντρίσα Ουεντράογκο, Γκαστόν Καμπορέ, Αμπντεραχμάνε Σισάκο, Τζιμπρίλ Ντιόπ Μαμπέτι, λέω τώρα αυτούς που μου ήλθαν στο μυαλό. Ανάμεσα σ’ αυτούς είναι και ο Mahamat-Saleh Haroun, του οποίου είδα σχεδόν όλες τις ταινίες.

  Η ταινία είναι μικρού μήκους, 28 λεπτών. Σ’ αυτήν πραγματεύεται το υπαρξιακό πρόβλημα ενός ανθρώπου που μόλις ξέφυγε το θάνατο.

  Μαζί με ένα ζευγάρι θα έκαναν ένα ταξίδι. Δεν μας λέγεται πού, ο προορισμός μοιάζει παραμυθένιος. Έπρεπε να διασχίσουν την έρημο. Αυτός το είχε επιχειρήσει άλλες δυο φορές αλλά απέτυχε, δεν άντεξε την έρημο, γύρισε πίσω.

  Αυτή τη φορά δεν άντεξε ο άλλος. Γυρνάει πίσω και λέει στη γυναίκα του να τον ακολουθήσει. Αυτή αρνείται. Πάει να τη χτυπήσει, αυτός παρεμβαίνει. Φεύγει μόνος του.

  Κάποια στιγμή καταρρέει. Δεν αντέχει άλλο. Παρακαλεί τη γυναίκα να μείνει κοντά του. Αυτή όμως θα τον εγκαταλείψει.

  Με ένα χρονικό άλμα τον βλέπουμε στην πόλη. Το πώς τα κατάφερε δεν μας λέγεται. Οι πιστωτές του τον απειλούν, το ίδιο και ο άλλος άντρας. -Τι έκανες τη γυναίκα μου; του λέει.

  Προφανώς αυτή δεν τα κατάφερε.

  Το σοκ ήταν μεγάλο. Έχει χάσει τη φωνή του. Σε καμία ερώτηση δεν απαντάει, σε καμία πρόκληση.

  Οι πιστωτές του είναι πρόθυμοι να τον ξαναδανείσουν για να επιχειρήσει πάλι το ταξίδι. Ο πατέρας του τον προειδοποιεί: μην τολμήσει και γυρίσει χωρίς να έχει φτάσει πρώτα στον προορισμό του (που, όπως είπαμε, είναι άγνωστος, δεν ξέρουμε τι θα αποκομίσει φτάνοντας εκεί).

  Στην τελευταία σκηνή τον βλέπουμε στην άκρη της πόλης, στην αρχή της ερήμου. Κλαίει γοερά. Ξέρει ότι δεν θα τα καταφέρει.