Srdan Golubovic, Πατέρας (Oтац, 2020)

Srdan Golubovic, Πατέρας (Oтац, 2020)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Στην ανάρτησή μου για τους «Δεσμούς γυναικών» (2021) του Mahamat Saleh-Haroun έγραψα:  «Μια εποχή έβλεπα μετά μανίας αφρικανικές ταινίες. Έχω δει πακέτο κορυφαίους αφρικανούς σκηνοθέτες». Αντικαταστήστε τώρα το αφρικανικές και αφρικανούς με το γιουγκοσλαβικές και γιουγκοσλάβους.

  Έχω δει πακέτο κάμποσους: Τον Srđan Dragojević, τον Danis Tanović, τον Dusan Kovacevic, τον Ντουσάν Μακαβέγιεφ, τον Darko Bajic, τον Miroslav Lekic, σίγουρα θα μου ξέφυγαν κάποιοι. Και βέβαια τον Srdan Golubovic. Ο Εμίρ Κουστουρίτσα είναι άλλη περίπτωση, είχα δει από παλιά πολλές ταινίες του και τώρα τις ξαναείδα για να τον παρουσιάσω πακέτο.  

  Ο Νικόλας είναι μια αρσενική Μάγκι (Ken Loach, «Ladybird Ladybird», 1994).

  Η γυναίκα του (η αρχική σκηνή) απειλεί ότι θα αυτοπυρποληθεί αν δεν δώσουν στον άντρα της την αποζημίωση για την απόλυσή του και τους καθυστερούμενους μισθούς.

  Πραγματοποιεί την απειλή.

  Πέφτουν πάνω της και σβήνουν τη φωτιά. Θα νοσηλευθεί στο νοσοκομείο.

  Δεν είναι ικανός να ζήσει τα παιδιά του, ένα αγόρι και ένα μικρότερο κορίτσι. Δεν έχει μόνιμη εργασία, το σπίτι του έχει ελλείψεις, πρέπει να τα δώσουν σε θετούς γονείς.

  Καλύπτει τις ελλείψεις που του λένε ότι έχει.

  Πάλι κάτι θα βρουν.

  Όχι, δεν σκοπεύουν να του τα δώσουν πίσω.

  Δεν είναι η έγνοια για να ζήσουν σε καλύτερες συνθήκες τα παιδιά, είναι κάτι άλλο, που έχει να κάνει με τη διαφθορά. Του το αποκαλύπτει ο σεκιουριτάς της υπηρεσίας. -Δεν μιλάνε γιατί φοβούνται, του λέει.

  Στη συνέχεια η ταινία θα γίνει road movie. Ο Νικόλας θα ξεκινήσει για το Βελιγράδι με τα πόδια, για να επιδώσει επιστολή διαμαρτυρίας προσωπικά στον υπουργό με το αίτημα να του επιστραφούν τα παιδιά.

  Με τα πόδια; Είναι δυνατόν;

  Και όμως, η ταινία είναι εμπνευσμένη από πραγματικό γεγονός. Ένας άνδρας περπάτησε τέσσερις μέρες για να πάει στο Βελιγράδι με το ίδιο αίτημα. Το ίδιο και η ταινία του Ken Loach, βασίζεται κι αυτή σε πραγματικό γεγονός.

  Και βέβαια θα συναντήσει ένα σωρό δυσκολίες.

  Δεν είναι όλοι οι λειτουργοί διεφθαρμένοι. Θα συναντήσει τρεις καλούς ανθρώπους που θα τον βοηθήσουν. Ο δεύτερος, στέλεχος του υπουργείου, του λέει: -Δεν είναι σφάλμα σου που δεν έχεις δουλειά. Αυτό θα σήμαινε ότι οι φτωχοί δεν έχουν δικαίωμα να έχουν παιδιά.

  Η αγάπη των γονιών είναι το παν για τα παιδιά. Το βλέπουμε, το βλέπει και η γυναίκα της υπηρεσίας, όταν τον αγκαλιάζουν και αρνούνται να ακολουθήσουν το θετό πατέρα.

  Φοβάμαι ότι υπάρχουν πολλά ανάλογα περιστατικά που δεν φτάνουν ποτέ στα φώτα της δημοσιότητας, γιατί απλούστατα δεν είναι είδηση. Αν ο άντρας αυτός πήγαινε στο Βελιγράδι με τη συγκοινωνία, δεν θα ήταν είδηση. Το να πάει όμως με τα πόδια είναι είδηση, γράφεται στις εφημερίδες, προβάλλεται στην τηλεόραση. Έτσι άλλωστε έμαθε την περίπτωσή του ο Σερντάν Γκολουμπόβιτς και γύρισε την ταινία του.

  Ναι, είμαι σίγουρος ότι σ’ αυτές τις υπηρεσίες υπάρχουν μαλάκες που δεν καταλαβαίνουν ότι τα παιδιά χρειάζονται πιο πολύ από τις ανέσεις την γονεϊκή αγάπη.

  Εξαιρετικός ο Goran Bogdan στο ρόλο του Νικόλα.

  Ελάχιστες φορές το έχω γράψει για ταινία: Δεν πρέπει να τη χάσετε.