Victor Erice, Το πνεύμα του μελισσιού (El espíritu de la colmena, 1973)

Victor Erice, Το πνεύμα του μελισσιού (El espíritu de la colmena, 1973)

 

  Για δεύτερη βδομάδα στους κινηματογράφους

  Για να είμαι ειλικρινής δεν κατάλαβα ποιο είναι αυτό το πνεύμα του μελισσιού. Η μόνη σχέση που είδα να έχει ο τίτλος με την ταινία είναι ότι ο πατέρας της μικρής Άννας έχει μελίσσια.

  Βρισκόμαστε στο 1940, την επόμενη χρονιά που τέλειωσε ο εμφύλιος. Η ταινία ξεκινάει με μια προβολή της ταινίας «Φρανκεστάιν». Ένα επεισόδιο από τον Φρανκεστάιν λειτουργεί ως αντικατοπτρική ιστορία (mise en abyme) χωρίς το δραματικό της τέλος.

  Στην ταινία βλέπουμε σκηνές από τη ζωή της οικογένειας, της Άννας και της αδελφής της, σκηνές με τον πατέρα τους.

  Τους μαθαίνει πώς να ξεχωρίζουν τα μη δηλητηριώδη μανιτάρια από τα δηλητηριώδη. Εμένα, όσο και να μου μάθαιναν, πάλι θα φοβόμουνα μήπως κάνω λάθος, καλύτερα να μου λείπουν. Άκουσα στην ταινία ότι τα δηλητηριώδη είναι θανατηφόρα.

  Επιβεβαίωση του ότι η πείρα είναι κάτι που συχνά σε διδάσκει πολύ αργά.

  Μια από τις σκηνές που ξεχωρίζει είναι εκεί που η αδελφή της Άννας κάνει ότι είναι πεθαμένη, με αποτέλεσμα να την τρομοκρατήσει.

  Μου άρεσε πολύ η ταινία γιατί δείχνει την παιδική καλοσύνη, την καλοσύνη για ένα «τέρας» που δεν είναι τέρας. Η Άννα θα πληγωθεί αφάνταστα όταν…

  Ήθελα δεν ήθελα το έκανα το σπόιλερ.